''Uykuyla dinlenemeyecek kadar yorgunum artık.''
Olacaklardan korkmuyorduk, zaten mevcut olan durumdan yıpranıyorduk, cezanın tam ortasındaydık.
Çocukla ebeveyn, insanla insan ve kadınla erkek arasındaki bağları kopardık. Artık kimse karısına, çocuğuna ya da arkadaşına güvenmeye cesaret edemiyor. Fakat ileride artık eş ve arkadaş da olmayacak. Çocukları, tıpkı bir tavuğun altından yumurtalarını alır gibi, doğduktan sonra annelerinden alacağız. Cinsellik içgüdüsü yok edilecek. Üreme, yiyecek karnelerinin yenilenmesi gibi senede bir kez yapılan bir formalite haline gelecek. Orgazmı ortadan kaldıracağız. Nörologlarımız bu konudaki çalışmalarını sürdürüyor şu an. Parti'ye sadakat haricinde herhangi bir bağlılığa izin verilmeyecek. Büyük Birader'e beslenen sevgi haricinde sevginin herhangi bir türüne yer olmayacak. Yenilen düşmana zafer kahkahalarıyla gülmek dışında kimse gülmeyecek. Sanat, edebiyat, bilim yapılmayacak. Mutlak güce sahip olduğumuzda bilime ihtiyacımız kalmayacak artık. Güzellik ile çirkinlik arasındaki ayrım ortadan kalkacak. Merak duygusu olmayacak, kimse hayattan keyif almayacak. Bütün rakip zevkler yok edilecek. Fakat her zaman -bunu hiç unutma Winston- her zaman güç zehirlenmesi olacak, sürekli artacak, sürekli derinleşecek. Her zaman, her an zafer coşkusu, çaresiz bir düşmanı ezip geçmenin heyecanı yaşanacak. Geleceğin resmini görmek istiyorsan postalın altında kalmış bir insan suratı düşle -ve bunun sonsuza dek süreceği.
Okur Takip Önerileri
Başkalarının iyiliğiyle ilgilenmiyoruz biz, yalnızca güçle ilgileniyoruz.
Kitlelerin ne düşündüğü ya da düşünmediği önemsiz bir mevzu olarak görülür.