Dost- düşman herkesle olan ilişkilerimiz doğruluk, dürüstlük, adalet, eşitlik ve iyilik esasına dayandırılmalıdır. İşte böyle davranarak ve iyiliği ön planda tutarak düşmanlarımızı samimi, halis dostlara dönüştürebiliriz. Yüce Allah şöyle buyurur:
" Sen kötülüğü en güzel bir tavırla önle. O zaman görürsün ki seninle arasında düşmanlık bulunan bir kimse sanki yakın bir dost oluverir" (41/Fussilet, 34)
"Ey Rabbim kavmim bu Kur'ân'ı büsbütün terkettiler." (25/Furkan, 30)
Bize düşen Kur'ân-ı Kerim'in ayetlerine dönüp ufuklardaki ve nefislerdeki Allah'ın ayetlerini anlamamız ve ulaştıracağımız İslâm davetinin bu asırdaki yöntemlerini belirlemektir.
Hz Peygamber (sav) gelişmiş iletişim araçlarına sahip değildi ama şimdi bizler islâm davetini yaymak için çok gelişmiş araçlara; faks, video ve uydulara sahip durumdayız.
"Sistem" lafına benzer bir yamultucu söz de "Herkes böyle yapıyor" lafıdır. Müminin farkı zamana, devrâna, topluma teslim olmak değildir, Hakk'a teslim olmaktır. "Başkaları da böyle yapıyor, ne yapayım?" diyerek yanlış insanlara benzemek olmaz. O zaman kendi kişiliğimiz nerede kalır? Değerimiz, haysiyetimiz, şerefimiz nerede kalır? Farkımız, kendimizi nitelediğimiz imanımız nerede kalır? Böyle dedikten sonra artık hiç ahlaktan, doğruluktan, iyilikten bahsedebilir miyiz?
Reader Follow Recommendations
Bütün sanattan ticarete en çok ihtiyaç duyduğumuz şey edebtir. Edebimiz olmadan gerçek anlamda mümin olamayız.Fakat edeb, sözde olmaz. Felsefe değildir, yaşanır. O yüzden edebi kitaplardan okuyabiliriz, ama ancak edep sahibi olanlardan öğrenebiliriz.
Yûnûs'un dediği gibi:
Hiç kendi kendine kaynar mı kazan
Çevre yanı ateş eylemeyince
Hakikat kendi ehlinde neşe bırakmaz, batıl ise kendi ehline ahiretten nasip bırakmaz.
