Kırıldıkça kendine batar insan. Yolları ayaklarına dolanır.
Kalbinden beynine cenazeler kaldırır, namazsız.
Kırıldıkça anlar insan: Herkesin mavisi farklı, siyahı tereddüttür... Göz siyahı siyahın bağıran yasıyla birleştiğinde uçurum olur.
Şimdi gördüğü ilk duvara son sürat çarpan otomobil olmak vardı: Radyoda okunan bir Ahmed Arif şiiriyle...
Sayfa 33