Böylesi öz, kısa ve anlamlı bir hikayeyi okumayan çok şey kaybedecektir. Yazar kelimeleriyle o kadar güzel resmetmiş ki o vagondan evi, bir an kendimi orada yaşarken buldum.
Hikayede sürekli mekanın değişmesi ve karakterlerin çokluğu gözünüzü korkutmasın sakın. Her biri ayrı keyif, haz veriyor insana. Yazar, Anadolunun bir çok yerine giderek âdete bir doktar edasıyla bazen yaraya merhem bazense sesimiz olup sustuklarımızı bir bir dökmüş. Tek kusuru ise erken bitmesiydi sanırım. Mızıkanın sesini biraz daha duymak isterdim şahsen.
Şimdiden iyi okumalar dilerim : )