Kitabı beğenmek ne kelime, şimdiye kadar okumadığım için çok pişmanım. İsimsiz karakterlerle olan bir kitapdı. Sayfalar ilerledikçe isimler olcak galiba diye düşündüm ama hiç de beklediğim gibi olmadı. “Doktorun karısı,doktor, ilk kör, şaşı çocuk” şeklinde kör olan kişileri belirterek ifade ediliyordu sürekli. İsminden de ziyade neyi anlattığı bariz belli , ama kitapta kendi hayatımıza uyarladığımız en iyi mesaj şu olabilir “ Şuan ki zamanda gören körler olarak hiçbirşeye tepki vermeyerek görmeyerek ya da görmezden gelerek yaşamaya devam ediyoruz”. Objektif ve tarafsız bakamıyoruz.. Mutlaka okumanızı tavsiye ederim.
