Sabitlenmiş gönderi
“Ama yazarken rahatlıyorum, hastalığı geçmediği halde nefesi birdenbire düzeliveren bir hasta gibi.”
“Ne yazık! Kalbim dopdoluydu ama ikimiz de birbirimizi ikna edemeden ayrıldık. İnsanlar bu dünyada birbirlerini ne kadar nadir anlıyorlar!”
Gamze Bozkale tekrar paylaştı.
“Birbirimizin yaralarına kabuk olmak bir yana birbirimize yaraydık artık…”
Okur Takip Önerileri
beni güzel hatırla
bunlar son satırlar…
farzet ki bir rüzgardım
esip geçtim hayatından
ya da bir yağmur
sel oldum sokağında
sonra toprak çekti suyu
kaybolup gittim…
-Orhan Veli
105 syf.
·
Puan vermedi
·
14 günde okudu
Keşke herkes kendi içsel deliliğini bilse ve onunla birlikte yaşamayı öğrense.
“Eğer ölecek olursam ve bu çemberin dışına çıkarsam, yokluğumu hissederler mi? Ya da ne kadar süreyle bunu hissederler? Kaç gün? İnsanoğlu böyle geçicidir. Kendi varlığına en çok inandığı,sevdiklerinin anılarında ve kalplerinde derin izler bıraktığını sandığı yerlerde bile, hızla silinip giderler.”
“Ölmek! Nedir ölüm? Bunu düşünürken rüya görüyormuş gibi oluyoruz. Birçok insanın öldüğünü gördüm ama insanlar bunu anlayamıyorlar.”
Kendi kederimin tek sorumlusu benim, öyle değil mi? Gerçekten tüm kederim, kalbimden kaynaklanıyor. Tıpkı eskiden tüm neşelerimin kaynağı olduğu gibi.
Gamze Bozkale tekrar paylaştı.
~
Bu hep böyledir, sevgi kendi derinliğini bilmez ayrılık vakti gelip çatana kadar…
~
“Benim kalbim kadar dengesiz ve belirsiz başka bir şey daha görmemişsindir.”