Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Gamze DURGUN AYYILDIZ

Zaten her zaman en göze batan yerler köşeleri değil miydi bir şeklin, matematikte açı hesaplaması ortadan yapılmaz, köşeden yapılırdı. Bir cetvelin köşesi keserdi insanın parmağını, elini.. Köşeler can yakıcıydı, köşeler sivriydi.. O köşede dursun diye içimize attığımız geçmiş sahneleri, birinin geçmişimize baktığı an ilk göreceği sahnelerdi..
Sayfa 247Kitabı okudu
Reklam
Gece ve ay.. Biri karanlık, biri aydınlık. Biri hep orada birinin belli saatleri var. Ve biri olmadan biri asla görünemiyor. Ay geceye muhtaç, eğer gece olmazsa kimse onun varlığından bile haberdar olamaz. Ama gece yüce, kutsal, büyük.. Gece, ay olmasa bile herkes tarafından fark ediliyor ama buna rağmen gece, ayın kendisinde olmasına, karanlığı bölmesine izin veriyor. Çünkü gece aya aşık.. Gecenin sadece karanlığa ihtiyacı var, ayışığına değil… Ama ay öyle değil ay geceye muhtaç, gece ise ona aşık..
Sayfa 148Kitabı okudu
Geçmiş geleceği bilir, gelecek geçmişin ellerinden çıkar, ‘şimdi’ ise, geçmiş ve gelecek arasında bir köprüdür ve insan her daim o köprünün üzerinde yaşar.
Sayfa 444Kitabı okudu

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Bazen sadece kaybedersin. Bazı yollar sadece kaybetmek için yürünür.
Sayfa 214Kitabı okudu
Dünya bizim not defterimiz, üzerinde attığımız her adım bile bir iz aslında. Her bakış, her nefes, her kelime, hepsi bizden dünyaya kalanlar..
Sayfa 115Kitabı okudu
Reklam
Gülümsemek, yürümek ve yola devam etmek gerekir. Çünkü yürümekten vazgeçersen hayatın seni götüreceği tek yer yolun gerisidir, ilerisi değil.
Sayfa 104Kitabı okudu
Evini bulmak dedikleri şeyin ta kendisi insanın acısını bulmasıydı.
Sayfa 103Kitabı okudu
Belki de yaralarım iyileşmek değil, iz bırakmak istiyordur.
Ve bazen evini bulabilmen için ortalığın yangın yerine dönmesi gerekir.
Dünya benim dans pistimdi ve ben üzerinde ağlayarak dans etmeyecektim…
Reklam
Mesele, ışık gittiğinde bile pes etmeyip karanlıkta devam etmek yola.. Karanlık ondan korkmayıp içine daldığında ışığını veriyor geri..
Sayfa 125Kitabı okudu
Kimse hiçbir yeri geri dönmek üzere terk etmez…
Bir şövalye, aştığı dağların ardında atıyla ilerliyordu. Ta ki yedi dağ ötede gökyüzünden düşen bir yıldız görene kadar. Şöyle düşündü şövalye, “ Yıldızlar neden hiç dibime düşmez ey göklerin koruyucusu, söyle bana ; güzel olan her şey uzakta mıdır?”
Yalnızlık kimimiz için çukurken kimimiz için kıyı.
Sayfa 199Kitabı okudu
Bazıları geleceği görür, bazıları olacakları öngörür. Yine de her zaman, kadere en çok inananlar önce ölür.
Sayfa 238Kitabı okudu
363 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.