Martı Jonathan hayatımda kendimce sembolleştirdiğim ikinci karakter. Ilki Küçük Kara Balık idi. Bu iki karakterin kendi karakterime ayna tutan kısmı dünyanın yaşanılan yerden ibaret olmayıp, yeni şehirler,yeni insanlar, yeni hikayeler keşfetme hissi. Ve tüm mütevaziliğiyle alışılagelmişe aykırılık. Düşüncelerimizin beynimizde kurduğu seddi yıkma isteği. Dağın ardını görmeyi, derine dalmayı ve derinleşmeyi, keşfetmeyi merakın kollarına bırakmak gerektiğinin farkına varilmasi. Plansız bir yolculuğa cesurca adım atma gereği. Boşnaklar " Yol ile yolcunun arasındaki en büyük engel kapının eşiğidir" derler. Acaba kaçımız kapı eşiğini geçme cesaretine sahip? Bundan daha zor bir sınır var mıdır? Martı Jonathan belki de bize bunun sorunlarını göstermek için zorlu bir yolculuğa çıkıyor. Yolda olmak, kendini aşmak,görmek,anlamak,düşünmek. Ibni Haldun "Coğrafya kaderdir" der. Bundan iki anlam çıkarabiliriz. Evet ilki biz doğmadan coğrafya birçok şeyi şekillendirir. Ikincisi de kendimizi tamamen coğrafyanın akışına bırakıp bırakmayışımızdır. Peki biz ne yapacağız?
