Tüm ömrünü bir şeyler bekleyerek geçirmişti zaten; babasının işten eve dönmesini beklemek, sevgilisinden gelecek, ama hiç gelmeyen mektubu, yıl sonu sınavlarını, treni, otobüsü, telefonu, tatilleri, tatillerin sonunu beklemek, hep beklemek.
Bütün zaman boyunca yanımdaydı. Yanımdaydı ve beni teselli edip sevdiğini söylüyordu. Şimdi ise her şey yalandı. Yaşadığımız her şey, söylediği ve beni inandırdığı her şey.
Ta baştan beri acaba hiçbirimiz savcı konusunu önemsedik mi? Biz sadece o dağın zirvesini merak ediyoruz. Orada ne var? Acaba ne olabilir? Ufacık bir umut bağlıyoruz oraya.