Gülderen Akengin
@GencOkurGulderen
27 reader point
Joined on May 2021
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Genel Durum ve Kitap Ajandası
Diğer hesabımın şifresini unuttuğum için artık buradan devam edeceğim. Bu yıl okuduğum kitapları doğru düzgün giremediğimden 2024 senesinden temiz bir başlangıç yapacağım. Kendime kitap ajandası tarzında ufak bir defter tutmaya başladım. Okuduğum kitaptaki alıntıları oraya yazıyorum, sonra da kitabı bitirince iki ayrı kısım yapıyorum, kitabın özeti (bir çok kitap okuduğumdan bir süre sonra aklımda kalıyor, bu yüzden çok ayrıntıya girmeden bir özet yazmak istiyorum) ve kitabın yorumu (kitabı beğenip beğenmediğim, hangi karakterlere ısındığım gibi şeyler) kısmı var. Bakalım, nasıl olacak?
Benim ikinci hesabım da var. https://1000kitap.com/Burasıbenimevrenim diye. Onu da takip edebilirsiniz.
İncelemesini yapmayıp okuduğum kitaplardan istediğiniz birinin incelemesini yapabilirim. Çok fazla kitap birikti, hepsini yapamam.
Reader Follow Recommendations
Anılar
Ah eski ben,
paylaştığın iletiler çok saçma.
Enes'in kendisi gibi.
Onda ne buldum o zamanlar, anlamıyorum.
Zevkin kötüymüş, Gülderen.
Umarım doğru kişiyi bulur ve saçma sapan aşk triplerine girmezsin. Çünkü tam bir ergene benziyorsun.
"Çok uğraştım inan, unutmak için seni
O gün sarıldığımızda söz verdiğim gibi.
Son bir öpücüğü çok görmüştün bana
"Biliyorum", demiştin "Ben gideceği yeri"."
"Çok uğraştım inan, o gün dayanmak için
Sarılınca kokunda kaybetmiştim kendimi
Dudağına dokunsam ne olur kim bilir
Şimdi yüzümde antidepresan gülümsemesi"
-Model & Berk Bekar | Makyaj - Tatlın
"Ne pişman, ne düşman, ne de kahraman olmaya değer.
Savaşmam, yarışmam, kalbim onunla çarpıyorsa eğer"
"Ne pişman, ne düşman, ne de kahraman olman gerekmez.
Otur dinle bir de benden hâlâ kalbin bana çarpıyorsa eğer"
Bu sözler bana onu anımsatıyor...
Onun kim olduğunu merak etmiştim,
adının Enes olduğunu söylüyordu ama bence oda gerçek adını bilmiyordu.
Tıpkı benim gibi.
Ben Gülderen, çok çalışkan bir öğrenciyim, fakat içim kapkaranlık ve kimse bunu fark edemiyor. Ben, bu değilim. Ben, sınıfın gözdesi değilim, bunu hak etmiyorum. Sadece ben aşık olmayı bilmeden aşık olmayı öğreten kişiyim.
Soğuk ve karlı bir gündü. Öğretmenleriyle geziye Pamukkale'ye gideceklerdi. Emir'in üstüne kazakları olmuyordu ve gitmek zorundaydı. Ayrıca fakirlerdi de. Çünkü gezi parasızdı ve herkes gidecekti. Sadece rapor alanlar girmeyecekti. Emir çaresizce üstüne formasıyla hırka giydi. Toplama alanına doğru yola çıktı, İrem'i gördü ama gidemedi onun yanına, İrem'in kendisinden nefret ettiğini sanıyordu ama onun da içi yaptıkları yüzünden cız oluyordu.
Emir, gezi biletini çıkardı. Donuyordu Ama yapacak bir şeyi yoktu.
Gözlerini kapattılar aynanda. Gözlerini açtığında ikiside kendisine okulda buldular. Anladılar o zaman. Gerçekti bu. Kaderlerini değiştireceklerdi. Ama ikiside bilmiyordu, kaderlerinde mâhkum kalacaklarını...
-Wattpad kitabımdan...
Geyik kaçıyordu o ormandan.
Hayallerini gerçekleştirecekti.
Şehirin tenha sokaklarına girdi.
Küçük geyik korkarak ilerliyordu. Bilmiyordu ki şehir, ormandan daha kötüydü. Orman da avcılar, burada ise katiller ve tecavüzler vardı.
-Defterimden...
Geyik koşuyordu, bacağı sakattı ama hayatta kalmak istiyordu, imkanları yoktu. Ama hayatta kalmak için çabalıyordu. O kadar imkanı olup da ölmek isteyenler hayattan anlamıyordu ki.
-Defterimden...
Çocuk, çok sessizdi. Sessizliği yalnız kalmaktandı. Kimse onu dinlemez, ciddiye almazdı, oda içine attı her şeyi.
-Defterimden...
Aslan, mağarasında yankılı bir şekilde duyulan sesle kükredi, çünkü korkuyordu. Yalnız kalmaktan korkuyordu. Onun için en acı verici şey, yalnız kalmaktı.
-Defterimden...
Kar tanesi üstüne çöken yalnızlığı ile biliniyordu. Şimdi Dünya'ya düşüp, kendi hikayesini yaşayacaktı. Hikayesi var oluşuyla başlayacak, yok oluşuyla bitecekti.
-Defterimden...
Sana kendimden bahsetmedim günlük değil mi?
Ben Gülderen, kitap okumayı seviyorum. Ve uyumayı seviyorum. Evet uyumayı seviyorum. Aslında uyumayı sevmem uyumam için değil. Hayallerim tek burada gerçekleştiğinden uyumayı seviyorum.
Aşık olmamaya çalışırken beni onla shipleyen kankalarım olduğu sürece bu hisler bitmeyecek, bunu biliyorum. Sadece, tek istediğim onunla kanka olmak, umarım olur. Tabi ki olması için mal mal beklememem gerekiyor, İlk adımı ben atmazsam, kaparlar. Umarım, aşık değilimdir. Bu hisler sadece onunla kanka olmak içindir. Dıştan, ona kısa cevaplar veriyorum, "Öylesine, hiç, evet, aklıma gelmedi" o onla konuşmak istemediğimi sanıyor ama ben kendi içimi yiyorum onunla konuşmak için. Ve her zaman ki gibi, yine aptal olan taraf benim...
Onu düşünüyorum, sessizce.
Şuan onu düşünüyorum,
Gülüşü,
Adeta o diğer yıldızların arasında ki küçük Yıldız.
Etrafında o kadar insan var ki,
muhteşemliği görünemiyor.