hesab ke ku zarokekî Roman im,
mîna buxçika pînekirî,
li pişta diya xwe,
nîvtazî,
gerok û surgûnkirî,
di destê wî de keriyekî nan,
rahiştiyê ji ser çopê,
dest û rûyê wî gemarî,
nizane paqijiyê,
bi hesreta avê ye,
û di dilê min de valatiyek,
Atakan MAHİR