Gizem Hürkuş
@Ghurkus
Leiden - 1999 Fransız Dili ve Edebiyatı
Leiden Universty
5 okur puanı
Mart 2024 tarihinde katıldı
141 syf.
·
Puan vermedi
İnsanın gerçekte ihtiyaç duyduğu şey, gerilimsiz bir durum değil, daha çok, uğruna çaba göstermeye değer bir hedef, özgürce seçilen bir amaç için uğraşmak ve mücadele etmektir.
Okur Takip Önerileri
Yaşamak için bir nedeni olan kişi, hemen her 'nasıl'a dayanabilir.
Ama gözyaşlarından utanmamız gerekmiyordu, çünkü gözyaşları, bir insanın cesaretlerinin en büyüğüne, acı çekme cesaretine sahip olduğuna tanıklık ediyordu.
Belirsizliğe sonuyla birlikte, sonun belirsizliği ortaya çıkıyordu.
Sevgi, sevilen insanın fiziksel varlığının çok ötesine geçer. Sevgi, en derin anlamını, kişinin tinsel varlığında, iç benliğinde bulur. Sevilen kişinin gerçekte orada olup olmaması, yaşayıp yaşamaması, bir anlamda önemli olmaktan çıkıyor.
Bizim... bizim memlekette anlayan bir kadın olmak felâkettir.
Orhan biliyordu ki, devrinin birçok asayiş memurları bu Tayfur ve Ayıboğan İbrahim gibi zebunküştürler; biraz eğilene tekme atmak ve biraz yukarıdan alana yalvarmak, eteğine sarılmak onlarda müşterek bir mizaç haline gelmiştir. Kendilerinden kuvvetli olana karşı ziyan ettikleri gururu daha zayıfların izzetinefsini yağma ederek telâfiye çalışırlar. Niçin? Korkarlar. Aç kalmaktan korkarlar. Etek öpmek bundandır. Açlık korkusu.
İnsan kederden, kederden ölür mü? Orhan, tek dostu Necati'nin sözünü hatırlıyordu. Ölüm, insanın gizli bir rıza ile yokluğa teslim oluşudur
Onların arasında yalnızlığını ne kadar unutmuştu. Bunu düşünmek ve buna yanmak da mı miskin bir hassasiyet? Fakat bu ne kadar doğru bir his, göğsünü ve boğazını nasıl sıkıştırıyor, bir taş kadar ağır, fakat bir "madde" değil. Madde olmadığı için "yok" mu? Halbuki ne kadar var!.