Aziz Nesin ile tanıştığım kitap olan Yaşar Ne Yaşar Ne Yaşamaz yazara kitaplığımda yer açmama sebep oldu. Sanatçı olmak özgün olmayı gerektirir ve özgün sanatçılar hep daha yükseklerdedir gözümde. Nesin imlası ve üslubuyla tam da böyle bir yazar.
İçerikte nüfusta ölü gözüktüğünden bir türlü kendine kimlik çıkartamamış bundan dolayı da başı dertten kurtulamayan Yaşar'ın cezaevine gelişine kadar sevdasını, acısını, ekmek derdini okuyoruz. Kitapta zenginin fakire üstünlüğü, politikacıların iki yüzlülüğü ve bir türlü işlemeyen devlet dairelerinin güçlü eleştirisi de var ki bence kitabın en güzel yönü buydu.
Halk ağzı ve mizahi yönüyle yazın dili kendini size hemen bağlayabiliyor çünkü şöyle haydi bir şeyler anlat da dinleyelim dediğimiz tatlı dilli bir arkadaşımızın anılarını dinliyor havasında akıp gidiyor. Zaten baş karakterimiz Yaşar da tam böyle biri. Kitap boyunca cezaevi arkadaşları onun hayatını dinliyor. Şiddetle tavsiye ediyorum.