Bazen en iyi şeyler en beklenmedik kaynaklardan gelir.
Reader Follow Recommendations
Yaşamanın çelişkisi de odur ki bu kendinden geçme, esrime hali, insan ancak en hayat doluyken ve insanın ancak hayatta olduğunu tamamen unutmasıyla gelir.
Rakipsiz ölçüde kurnazdı ve ancak ilkellerde rastlanabilecek bir sabırla zamanının gelmesini bekleyebilirdi.
Dingin soğuk gecelerde burnunu bir yıldıza dikerek kurtlar gibi uzun uzun uluduğunda, yüzyılların ötesinde ve onun ağzından burunlarını yıldızlara dikerek asıl uluyanlar, ölüp toz olmuş atalarıydı. Ve Buck'ın dalgalanan sesi, onların dalgalanan sesiydi; onların kederlerini dile getiriyor, dinginliğin, soğukluğun ve karanlığın onlar için ne demek olduğunu anlatarak nameleniyordu.
Evcilleşmiş kuşaklar artık onun içinden çekiliyordu.
Postunu korumak için ahlaki tutumlardan kaçıyordu ve bu, uygarlıktan uzaklaşmasının tamamlandığı göstergesiydi.
Varoluşların en üst ifadesi, uğruna yaşadıkları ve büyük haz aldıkları tek şey, o zorlu yolun ağır yükünü çekmek gibi görünüyordu.
Adil oyun diye bir şey yoktu. Bir kere yere düştün mü sonun geldi demekti. Eğer öyleyse, o da hiçbir zaman yere düşmeyecekti.
Başkasının başına gelen olaydan kazandığı bir deneyimdi yoksa Buck, bir şey öğrenecek kadar yaşayamazdı.
Elinde sopa olan adam, kuralları koyandır, emirleri yerine getirilecek olan efendidir ama yaltaklanmak şart değildir.
Tanıdığı insanlara güvenmeyi ve kendi bilgisinin ötesine geçen şeylerde onlara inanmayı öğrenmişti.
İnsana dünyayı unutturur. Eh, bu dünya da unutulacak dünya zaten...
