Eskisi Kadar Özlemiyorum Seni ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda..
Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor..
Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.
Biraz yorgunum..
Biraz kırgın..
Biraz da kirletti sensizlik beni!
Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama
“İyiyimler” yamaladım dilime.
Tedirginim aslında, seni unutuyor olmak,
Hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni..
Gel diye beklemiyorum artık,
Hatta istemiyorum gelmeni..
Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde.
Arasıra geliyorsun aklıma, banane diyorum
Benim derdim yeter bana banane!
Alıştım mı yokluğuna?
Vaz mı geçiyorum, varlığından?
Tedirginim aslında,
Ya başkasını seversem?
İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem..
IŞIK...
Ulaşamadı karanlığa,
Karanlık tümden
Özlem çekti aydınlığa;
Simsiyah bir yaşantıda,
İnsanlar birbirini görmeden,
El - ele vermeden
Ve sevmeden kayboldular..
IŞIK...
Ulaştı karanlığa,
Karanlık tümden
Yenik düştü aydınlığa;
Pırıl - pırıl bir yaşantıda
İnsanlar birbirini görerek,
El - ele vererek
Ve severek kahroldular.
HERKES GIDER.!
Herkes gider.!
Ne?
Bilmiyor muydun sanki
Sevgili kalbim.!
Neden hala apartman boşluğunun
Gün ışığı görmeyen penceresinde
Kuş sesleri beklersin.