Niye böyle? Felsefe şölenine katılsak bile neden rasyonaliteden tam nasiplenemiyoruz? Batı’nın “karikatür” dediği melodramdan, algılayamadığı arabeskten vazgeçemiyoruz? Hayatımıza mana katan şey, yaşam kaliyemizi düşüren efkâr mı yani? Ben ki hazzı sevdaya yeğ tutan bir modern bireyim. Gelgelelim ıstırabın büyüsünden yakamı kurtaramıyorum.