Gül Çelikkol

Solmaya yüz tutmuş bir bahçede sonbahara direnen bir gül bahçesini andırıyordu..

Reklam

Gül Çelikkol

Bilinenin bir gizemi yoktur, aslonan bilinmeyenin ardına düşmektir.

Gül Çelikkol

Gökyüzüne baktı; maviliklere kanat çırpan kuşları, güvercinleri gördü. Onların arasına katılmayı istedi o an, uçup maviliklerde kaybolmayı.

Reader Follow Recommendations

See All

Gül Çelikkol

toprağın üstündeki hayatta var olabilmek için toprağın altındaki hayatta kök salması, mücadele vermesi gerekiyordu. Aydınlığa çıkabilmek için önce karanlığı iliklerine kadar hissetmesi gerekiyordu.

Tabiat, insana çok şey anlatır ancak bunu sözcükleri kullanmadan yapar. Yaprağın dalından zamansız düşmesini, ayrılığı ve bununla birlikte hasretle örülü bir baharın vuslatını beklemeyi anlatır. Toprağa düşen her bir yağmur damlası, toprağa verdiklerimizin cennet kokusunu ulaştırır bize uzak diyarlardan. Özlemin anlatılamayan yanını ifade eder kendi lisanınca.