Sonsuz bir karanlığın içinden doğdum.
Sonsuz bir karanlığın içinden doğdum.
Işığı gördüm, korktum.
Ağladım.
Zamanla ışıkta yaşamayı öğrendim.
Karanlığı gördüm, korktum.
Gün geldi sonsuz karanlığa uğurladım sevdiklerimi...
Ağladım.
Yaşamayı öğrendim.
Doğumun, hayatın bitmeye başladığı an olduğunu;
Aradaki bölümün, ölümden çalınan zamanlar olduğunu
Öğrendim.
Zamanı öğrendim.
“insanlar...” dedim fısıldayarak. “Taşırlar insanları. Tabuttayken. Hep taşıyacak birileri olur. Bazıları dostluktan, bazıları cepteki paradan, bazıları da içinde bulundukları sistem bir gün onlara taşınma sırasının geleceğini söylediği için, taşırlar insanı...”
Kinyas Ve Kayra
Sayfa 37 - Doğan Kitap
"Çoktu gülün ustası, vardım bir dikene çırak oldum.."
İbrahim Halil Baran
Okur Takip Önerileri
Bana surat asma ey hayat;
Misafirim sonuçta, kalkar giderim.
Özdemir Asaf
