Gurbet Kuşları
@Gurbet_Kuslari
Takas takastır! Şerefli insanlar bir kere el sıkışır!
Sayfa 25Kitabı okuyor
Reader Follow Recommendations
— Ne yaptık biz?
Sayfa 210Kitabı okudu
işte büyük aldanış buradadır.
Yönetmenin yaptığı iş, yani en sonunda yapmaya mahkûm olduğu iş, hayatın hakikatını göstermek
değil de, bu hakikatı taşıyan sırra, o bilinmezliğe işaret etmektir.
Bence sinema meçhule doğru atılmış bir adım olabilir. O kadar.
Sayfa 208Kitabı okudu
Sinema acaba sadece bir ayna mıdır?
Perdede gerçekten kendimizi ve yaşadığımız
hayatı görebilir miyiz?
Belki de orada sadece görmek istediklerimizi, olmak istediklerimizi, özlem ve ihtiraslarımızı bulabiliriz.
İşte bu umutsuz bir çabadır.
Biz elbette biliriz ki aynada oluşan görüntüyü sağlayan şey aynann arkasını kaplayan sırdır.
O sır bütün insanı ve hayatın her yanını kuşatmıştır.
Yönetmen kamera arkasına geçmekle, belki de aynanın arkasına geçmiş gibidir. Yani camın sırrı olmuştur.
Sayfa 207Kitabı okudu
— Sinema nedir?
Çokları buna bir ayna diye cevap verebilir.
İnsanların yüzüne ve yaşadıkları hayata tutulan bir ayna.
Orada kendimizi, öteki insanları ve yaşadığımız dünyayı görürüz.
Elbette insanın böyle uzakta durup kendine, ötekine ve yaşanan hayata bakması enteresandır.
Sayfa 207Kitabı okudu
Bakakalırım giden geminin ardından.
Atamam kendimi denize dünya güzel
Serde erkeklik var, ağlayamam...
Sayfa 197Kitabı okudu
Yapılmaz demeyin.
Yapılır ki, hem de nasıl...
Lafını ettigimiz iş ne masaldır, ne rüya.
Ne de ipi hikâyecinin elinde olan bir uçurtma.
Bu hayat dediğimiz muammadır.
Muamma falan deyip de işi zora koşmayalım.
Hayatın da akıl sahipleri işin ayan beyan olan tarafları var.
Bakınız nasıl?
Sayfa 193Kitabı okudu
Her kişinin bir patlama noktası, her mizacın bir haddi var.
Sayfa 192Kitabı okudu
Fidana su yürüyünce hikmet-i Hüda ağaç yaprak açar, çiçekle donanır.
Sayfa 190Kitabı okudu
Yatıyor da uyuyor mu sanki. Şair ne demiş:
Şen-i yeldâyı müneccimle muvakkit ne bilir
Müptelâ-yı gama sor kim geceler kaç saat.
Sayfa 185Kitabı okudu
Şimdi artık bu mekânı terk etmeli.
Ölümün gölgesinden bir an önce uzaklaşmalı.
Mümkün mü bu?
Evet, mümkün!..
Nasıl?
Unutarak!
Unutarak mi?
Elbette!.. Unutmak olmazsa insanoğlu nasıl yaşardı bunca acı ortasında.
Ya hatırlamak!..
Evet, o da var. Ömür böyle geçiyor işte; kâh unutup kâh hatırlayarak.
Sayfa 146 - Dergâh yayıneviKitabı okudu
En iyi ilaç: Güler yüz, tatlı söz.
Sayfa 144Kitabı okudu