Gözde Burgu

Gözde Burgu
@GzdBurgu
Çok mu mutluyduk Yoksa çocuk muyduk Rengi var mıydı mesela Yüzme bilmeyen denizin Yamacında bulut çaldığımız dağın Yolunu kestiğimiz ırmağın Gidonu olmayan bisikletin Gökkuşağını indiren misketin Küsmenin kızmanın ezmenin Mavi miydi Gülüm Mesela Kaf Dağı'ndaki ölüm Zamanın vicdanın şefkatin Rengi var mıydı Çok mu mutluyduk Yoksa çocuk muyduk
Mehmet Aslantuğ
Reklam
KAR YAĞIYOR
Kar yağıyor. Şehrin kabahatlerini örten şefkatli bir ana gibi sokuluyor sokaklara. Kucaklıyor. İçinden sessizce fısıldıyor: Benim çocuklarım bunları yapmadı. Bunları, bunları, bunları yapmadı. Öyle yetiştirmedim ben onları. Öldürmediler. Çalmadılar. Ve kalpleri bunca kırılmadı. Benim çocuklarım... Benim çocuklarım...
Sayfa 15 - Nermin Yıldırım
birkaç fotoğraf
Peşin fiyatına taksitle alınan mobilyalar gibi bir yaşam, hep bir şeyler ödeniyor. Taksitler, duygular, arzular. Her yeni şey karşılığında eski bir hayal veriliyor.
Sayfa 21 - Nermin YıldırımKitabı okudu

Reader Follow Recommendations

See All
savaş bahsi
Sebebi ister taarruz olsun ister müdafaa, savaş bir başkasının ölümünü dilemek demektir. "Düşman" olunan kişi ya da kişiler ölsün istemektir. Bu korkunç bir insanlık trajedisidir. Öte yandan savaşların kaçınılmaz olduğu gerçeği de insanın doğasının bu trajediye yatkın olduğunun kanıtı sayılır.
Sayfa 15 - Mahir Ünsal ErişKitabı okudu
İyilik ve enayilik
"Az önce ne oldu biliyor musun?" diye fısıldıyorum Cihan'a, "Bir çocuk düştü, canı yandı, ağlayarak yardım aradı. Ama biz bir cadde dolusu insan yanından geçip gittik. Yüzüne bile bakmadan. Enayi olmadan korktuğumuz kadar insan olmamaktan korkmadık. Koca caddede yapayalnız kaldı o çocuk. Yapayalnız. Bu duyguyu belki de hiç unutmayacak. Ağlaması düşmesinden değil bundandı belki. Dünyanın ortasında acısıyla böyle yalnız bırakılmaktan."
Sayfa 9 - Nermin YıldırımKitabı okudu
Reklam
Reklam