Hilal ÇİÇEK
@H1lalCicek
Öğrenci
Lisans
120 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Öyle yıkma kendini,
Öyle mahzun, öyle garip...
Nerede olursan ol,
İçerde, dışarda, derste, sırada,
Yürü üstüne-üstüne,
Tükür yüzüne cellâdın,
Fırsatçının, fesatçının, hayının...
Dayan kitap ile
Dayan iş ile.
Tırnak ile, diş ile,
Umut ile, sevda ile, düş ile.
Dayan rüsva etme beni.
Dertsiz bir hayat olmayacağını biliyorum da, ben artık başka dertlerle boğuşmak istiyorum Osman
Sırf havada kalabilmek için dakikada üç bin kere kanat çırpan sinekkuşları gibi çabalamaktan yoruldum, Osman ben artık istemiyorum.
Okur Takip Önerileri
Güzel başlayan bazı romanlar ilerledikçe sarpa sarmaya başlar da bir umut okumaya devam edersin ya, hah işte ben öyle yapmayı bıraktım. Neresinde kaldığımı unutmayayım diye değil, tam da neresinde vazgeçtiğimi hatırlayayım diye sayfayı köşesinden katlayıp rafa kaldırıyorum.
Şu sıralar, keşke biraz daha okusaydım da Voyager uzay aracına pilot olsaydım diye hayıflanıyorum. Dünyadan ancak o kadar uzağa gidersem kafam rahatlarmış gibi hissediyorum.
Niyeyse bu ara, yıllar evvel motordan düşüp yaraladığım dizim sızlıyor. Doktor yağmurlu havalarda problem çıkarabilir demişti ama yaz ortasında neyin ağrısıdır hiç anlamıyorum. İçimin rutubetlenmiş olması ihtimali üzerinde duruyorum.
Yemişim endorfinini Osman, ben durmak istiyorum.
Dönüşünün bu jeopolitik mutsuzluğuma bir faydası olmayacağını biliyorum. Menfi duygularımı müspete çevirmek için çok daha büyük mucizeler gerektiğinin de farkındayım, bundan bahsetmiyorum. Ama iki kişi üzülmek, tek başına üzülmekten iyidir diye düşünüyorum.
İşleri akışına bırakayım diyorum ama Termodinamiğin İkinci Yasası’ndan çok korkuyorum. Evrende kendi haline, doğal şartlara bırakılan tüm sistemler zamanla doğru orantılı olarak düzensizliğe, dağınıklığa ve bozulmaya doğru gider, bak, kapı gibi bilimsel kanıtlarla konuşuyorum.
Bazı atlar çatlayacak kadar çok koşup ağızları dumanlar ve köpükler içinde kalınca, ölmemek için kendi dişleriyle boyunlarındaki damarlardan birini ısırıp kanatır ve kanları aktıkça ancak rahatlarlarmış. Ben de uzun zamandır
çatlayacak kadar çok koşuyorum.
Yaşamın harekete geçmeden önce doğru anı beklemekten ibaret olduğunu biliyordu.
O dışarıdakiler. Viliete’in duvarlarının Öte yanındakiler kimler, biliyor musun?"
“Hep aynı kuyunun suyunu içmiş olanlar."
"İyi bildin," dedi Zedka. “Kendilerini normal sanıyorlar, çünkü hepsi hep aynı şeyleri yapıyorlar. Ben de işte, onların kuyusundan içmiş numarası yapacağım.”
Deliliğim devam etsin istiyorum; yaşamımı başkalarının İstediği gibi değil de kendi hayallerime uygun biçimde sürdüreyim.