Hacer Zeren
@Hacer15
Her Sabah Seninle Başlar
Önce gözlerin girer odamdan içeri Sonra ellerin, saçların dudakların Bir bir hatırlarım Her sabah senin olan ne varsa Yüzüm aydınlanır Şarkılar söylemek gelir içimden Yakında bir kuş öter Uzaklarda bir tren sesi Sonra kornalar, çocuk ağlamaları Vapur düdükleri Sesler bir uğultu halinde yükselir büyük şehirlerden Ve
Reader Follow Recommendations
Yazım..
'Mağarandan çıkma'
Zorbasın çünkü senin için sen varsın başkası yok.
Zorbasın çünkü, insanı insan olmaktan çıkaran ve bunun için çabalayan bir yapın var.
Zorbasın çünkü insani ihtiyaçların ve hislerin tamamı sana göre gereksiz ve engellenmesi gerek.
Zorbasın çünkü senin için anlam ifade etmeyen onur, erdem, ahlak gibi ilkeler sende kaidesini
Yeni yazım bloğum da. Bakalım ilginizi çekecek mi? Yorumlara açığız.
Boğulmaya yolculuk
zeren15yeniblok.blogspot.com/2020/08/bogulma...
Bir tek limanım yok. Sığınabilecek bir liman. Güvenliksiz bir yolculuk bu. Demir alamazsın, kıyıya yanaşamazsın, çökersin ama dibe vuramazsın, bayrak açsan da başka gemilerden yardım alamazsın. Sadece kendinle, kendi başına yaptığın bir yolculuk olduğundan, alarm düğmesinin camını kırıp yardım çığlığı atamazsın. Duyan olsa da gelen olmaz, olamaz. Çoktan demir almışsın ve kalmışsın tek başına. Çamura saplanmış, yolun ortasında kalmış, ıssız adaya düşmüşsün. Ama oraya da yanaşamazsın. Yolculuk devam ediyor, inmek yok. Durmak hiç yok.
Dedim ya denizi yok diye. Olsa bi atıp kendimi serin sulara, boğulmaktan korkmadan belki, ağlayıp ağlayıp, tuzlu gözyaşlarımla doldurup, sonunda gemiyi yüzerek terk edeceğim. Bir daha dönmemek üzere kararlı, kıyıma vuracağım. Terk ettiğim gemiyi bulan bulsun, gören görsün, binen binsin umursamayacağım.
Boğuluyorum. Zihnimin gürültüsü, boşa giden cümlelerim boğuyor beni. Konuşuyor ama duymuyorum, yiyorum ama tat almıyorum, anlatıyor ama rahatlayamıyorum, dinliyor ama işitmiyorum, sussam kendimden ürküyorum, konuşsam anlam ifade etmiyorum.