Âgah Mehmet Çelebi
@Hakikat01
Hüzün sevgi ve saygının bittiği yerdir.
Lisans
Turan
11 okur puanı
Ocak 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Güzellik nasıl onu gören kimsenin hoşuna giden şeydir
Abdülhamid bir karar almadan önce çok istişarede bulunur. Abdülhamid mabeyn başkitibine, diğer katiplere, mabeyncilere, şu veya bu nazıra danışır. Ama kimse onu tam anlamıyla etkisine alamaz. Sultanın "gözdeleri"ymiş duygusunu uyandıranlar bile(yüzyıl sonuna doğru İzzet Paşa gibi) onun üzerinde, en azından saltanatın son yıllarına gelinceye kadar, nüfuz sahibi değildir. Zaten kendisi de, "müşavirlerimden hepsini dinlerim, fikirlerini soğukkanlılıkla tartarim, sonra telaş etmeden yavaş yavaş karar veririm. Fakat bir defa karar verdikten sonra kararımdan dönmem ve sebatla tatbik ederim"
Okur Takip Önerileri
Attım, o yalan postu değiştim gayri Tattım, tutuşup yanmayı, piştim gayri
Aşkın, o geniş minderinin bir ucuna
Bin secde edip ben de iliştim gayri.
Aşık ne kadar çekse isabet sayılır.
Her türlü cefa onca saadet sayılır
imanı mı var aşıka dinsiz diyenin
Sevmek seni bir başka ibadet sayılır.
Arzuları benzer kocaman bir ağaca
Sen alemi versen yine yetmez bu aca
Bir kul bulamazsın bu kadar dert ehli
Dünyayı dolaşsan da bir uçtan bir uca.
Alemdeki esrarı serencam söyler
Sak! susar ellerde gezen cam söyler
Her mısraı nadide rübailerle
Söylerse büyük gerçeği Hayyam söyler
Sultanın tavır ve davranışlarının hepsi, hayat tarzı, basitliği, giyim kuşamının sadeliği, edebi ve müzikal zevkleri, rahat mobilyalara duyduğu eğilim, tasarruf kaygısı, hatta pintiliği (gençliğindeki Pinti Hamid olarak kalmıştır), bunların yanı sıra çaba harcamayı ve çalışmayı va'zeden orta kararcı ahlak anlayışı, hep burjuva zihniyeti kokmaktadır! Yıldız Sarayı'ndaki Abdülhamid, Versailles Sarayı'nın debdebesi ve harvurup harman savuran müsrifliği içinde yaşayan XIV. Louis'den çok, Tuileries Sarayı'ndaki Louis-Philippe'i çağrıştırır.
Kendini korkutmaktan da hoşlanan ürkek bir adam olan Abdülhamid, polisiye romanlara da bayılır. Maurice Leblanc, Gaston Leroux ve Conan Doyle'un son çıkan eserlerini getirtip okutur Doyle'u yüksek bir nişanla ödüllendirecekti
Verdi Hayrani Abdulhamid
Müzik konusuna gelince, Abdülhamid Batı müziği dinlemeyi tercih eder, ama "zihnimi yoran musıkiyi değil, dinlendirici musıkiyi tercih ediyorum" der. En sevdiği besteci Verdi'dir. Tiyatrosunda operetler oynatır, kentte temsil veren tiyatro kumpanyalarinı saraya da davet eder. Sinematografla hemen ilgilenir; Lumiere kardeşlerin icadından sadece bir yıl sonra bir Fransız bu aleti Yıldız Sarayı'na getirir.
Abdülhamid Yıldız'a yerleştiğinde otuz beş yaşındadır. Tahta çıktığında hemen hiç kimsenin tanımadığı ve kaygıyla karişık bir merakla hakkında sorular sorulan veliaht şehzade değildir artık. iktidarda geçen bir kaç ayın ardından bir kişilik ortaya çıkmış, bir şahsiyet belirmiştir. Neredeyse tamamen saraya kapanmasına karşın, birçok ziyaretçi kabul etmekte ve pek çok kişiyle birlikte mesai yapmaktadır. Gerçi sultanın portresinde hala karanlıkta kalan noktalar mevcuttur, ama şahsiyetinin ana hatlarinın daha iyi saptanmasını sağlayan tanıklıklar da yok değildir.
Mimari
Ondan sonra İtalyan mimar Raimondo D'Aronco sahneye çıkar. D'Aronco ilk çıraklığının ardından Avusturya'da ve Venedik Akademisi'nde öğrenim görmüş, İtalya'daki ilk denemelerinden itibaren neoklasik düşünceye isyan eden bir tutum sergilemiştir. Abdülhamid onu 1893'te, ertesi yıl için öngörülen büyük bir ziraat ve sanayi sergisinin projesinde
Sultan Abdülhamid Döneminin En Büyük Kaybı Kıbrıs
İngiliz yöneticiler bölgede bir Rus saldırısı yaşanırsa Osmanlı İmparatorluğu'nun yardımına hızla koşmalarını sağlayacak bir üs edinmeyi düşünmeye başlarlar. Bu "hem çabalarının karşılığı hem de bir dayanak noktası" olacaktır. Farklı çözümler düşünülür: Girit, bazı Ege adalari, İskenderun, İran Körfezi'nde bir mevki, hatta Mısır'ın
Bir garip antlaşma Ayastefanos
Ateşkes maddelerinde anlaşmaya varılıp İngiltere ile gerginlik sona erince, Ruslar çok hızlı davranıp barış antlaşmasını bir an önce imzalamak isterler. Osmanlılara yeniden kuvvet toparlayamayacaklari kadar az zaman bırakmak söz konusudur ve ayrıca öteki Büyük Güçler'in barışın düzenlenmesini sağlayacak bir genel konferans düşündükleri de
Mart 1877'de Bir Yazarin Günlüğü'nde "Konstantinopolis bizim olmalıdır" diye üstüne üstüne basa söyleyen Dostoyevski aslında iyice kızışmış bir kamuoyunun sözcülüğünü üstlenmektedir. Sadece Rusya nihayet "kapalı odasından çıkıp biraz boş alan bulabilsin", "denizlerin ve okyanusların temiz havasını içine çekebilsin" diye değil, " Ortodoksiuğu Müslüman barbarlığından ve Batı sapkınlığından" kurtarma ve "Ortodoksluğun dünyadaki istikbali ve birliği" için çalışma misyonunu yerine getirebilsin diye de" Konstantinopolis bizim ol malıdır" diye yineler
Abdülhamid tutumluluğuyla diğer şehzadelerden ayrılır. Servetini har vurup harman savuracağına, mülkleriyle meşgul olur. İyi bir kahya gibi topraklannın işletilmesine gözkulak olur, inekleriyle koyunlarını yetiştirir ve çiftliklerinin ürünlerinin, sebzelerin, etin, sütün, postların, kuzuların satışıyla ilgilenir. Yeraltından da kurşun karbonat [üstübeç] çıkartır ve bir üstübeç fırını işlettirerek kumaş boyacılığında kullanılan üstübeç beyazını Venedik'den ithal edilenden daha ucuza piyasaya sürer. Ama en iyi geliri koyun ticareti sağlar: Her yıl 500-600 merinos koyunu satın alıp ürünlerini ve kuzularını satar. Piyasadaki fıyatları takip eder ve Rum simsarı aracılığıyla çeşitli spekülasyon işlemleri yaptığı Galata borsasıyla da ilgilenir. Böylece çok para kazanır ve yıllık tahsisatı dışında hatıri sayılır bir servet biriktirir. Tahta çıktığında, bankeri olan Zarifı adındaki bir başka Rum da 60.000 liradan fazla parası vardır ve bunun hepsini cülus bahşişi olarak dağıtır. Bu tutumlu tavır -Osmanlı hanedanı için alışılmamış bir davranış şehzadeye sağdan soldan laf dokundurulmasına ve adının"Pinti Hamid"e çıkarılmasına neden olur. Masraflı tutkulardan ve insanı mahveden bağlantılardan kurtulan, daha genç yaşında amcası Abdülaziz'in maliyeyi harap edip devleti iflas uçurumunun kıyısına kadar getiren müsrifliğine tanık olan Abdülhamid, sayı saymayı hep bilmiş ve akıllıca iş idaresi sayesinde gayet sağlıklı bir servet sahibi olmayı başarmış.
Osmanlıların henüz iyi anlayamadığı yeni bir hadise söz konusudur: milliyetçilik. 181O'lardaki bir dizi isyanın ardından Sırhistan 1829'da muhtariyerini (özerkliğini) elde eder ve 1821'den beri merkez iktidara karşı isyan halinde olan Yunanistan 1830'da, Avrupa devletlerinin yardımıyla, bağımsızlığını kazanır.
Fatih Sultan Mehmed’in fetihlerinin yönü Avrupa idi ve şüphesiz İtalya’da ki ilk hedef Roma idi. Bu tartışılmayacak kadar açıktır. II. Mehmed, kendi zamanında eşi az görülen Rönesans tipi bir entelektüeldi. Hünkârın dünya tarihlerini, Büyük İskender’i okuttuğu biliniyor. Yunanca’sını Kritovulos ve Languschi gibi yazarlar methediyor. Farsça şiir yazıyor, Arapça biliyor.
İkinci Cihan Harbi’nden sonraki sosyalist blok döneminde bu kriz bir ara tehir edilmiştir. Ama Tito Yugoslavyası’nda bile var olduğu sanılan armoninin bulunmadığı, ani patlama ve parçalanma ile ortaya çıkmıştır. Dolayısıyla burada krizin geciktirilmesi söz konusudur. Bu geciktirilme beş asır civarında ifade edilen Osmanlı Balkan hâkimiyetinin bir ürünüdür. Dolayısıyla tutarlı bir Osmanlı tarihi yazabilmemiz için bu vakayı görmemiz ve tetkik etmemiz gerekmektedir.
Anlamıyorsunuz, onlar barış istemiyor, onların tek amacı bizi tümüyle yok etmek
Önemli olan yargılamak değil, anlamaktır
Spinoza
Tanrım, sen beni gururlu zahid yapma!
Senin huzurundan uzak olan bir rind yapma!
Yokluğa bir ad götüren kişi yap! Rindlikte ve zahidlikte meşhur etme!
Akarsu nerdeyse orası yeşerir. Gözyaşı varsa rahmet gelecektir.
Dediler ki gözden ırak olan gönülden de ırak olur.
Dedim ki gönle giren gözden ırak olsa ne olur?
Kureyş Suresi
Kureyş suresi dört âyettir ve Mekke´de nazil olmuştur.[1]
Sevdi mi, sevmedi mi, belli etmedi.
Sürdürüp suskunluğunu
Bekledi.
Sen kocaman çöllerde bir kalabalık gibisin,
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır,bir üşütür,bir ağlatır,bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.
Her insanın bir öyküsü vardır, ama her insanın bir şiiri yoktur.