İlk defa senin yanında yalnız değilim. Oysa her yerde, her zaman yalnız olmaya öylesine alışmıştım ki! Nereye gitsem, yalnızlığım benden önce gitmiş olurdu oraya.
Kader çizgisinin bir dönemecinde rastladım sana. Hiç ummadığım bir anda karşıma çıkmıştın. Yorgun ve karasız olduğun her halinden belliydi. Gözlerinde anlaşılmamanın hüznü vardı. Çevremdeki bütün kalabalığa rağmen yapayalnızdın. O güne dek iğreti bir hayattı yaşadığın.
Bir yol var bildiğim; sonsuzluğa giden. Senden geçiyor. Bir ışık var, gördüğüm; aydınlatan geceyi. Senden geliyor. Bir ses var duyduğum; bütün çaresizliklere meydan okuyan. Senden yükseliyor. Sende bütün güzellikler.
Beni bu derin yalnızlığa yaşadığım yıllar hazırladı. O yılların içinde sen vardın, başkaları vardı. Hepiniz bir bir aldattınız beni, birer birer terk ettiniz. Senden önce hiç kimseye git dememiştim. Ama hepsi gitti. Benden bir şeyler alarak, içimden bir şeyler kopararak gittiler... İnançlarım yıkıldı, umutlarım azaldı. Şimdi çevremi kuşatan bu kopkoyu yalnızlığına değeri içinde, geçmiş yılları düşünüyor, o artık bir daha geri gelmeyecek zamanlara ağlıyorum.
Bilsen nasıl üşüyorum
Al şu ellerimi ısıt biraz
Ya da al götür bu soğukları
Bu yağmurları
Görmüyor musun, beni öldürecekler artık
Beni öldürecekler diyorum sana
Geçmiş gelecek bütün yıllarım
Bütün umutlarım senin olsun al
Beni bu karanlık denizlerde bırakma