Ciao
Bu yazıya son zamanlar etdiyim bir müşahidə ilə başlamaq istəyirəm. Oxuduğum bütün kitabların, izlədiyim bütün filmlərin, hətta dinlədiyim bütün musiqilərin öz hekayəsi var həyatımda. Bu kiçik hekayələr həyatımın ən gözəl xatirələriymiş indi fərqinə vardım.
Bu kitabla tanışlığım da çox kiçik bir hekayəylə oldu. Rəfiqəmlə birgə “paltolu” sözünü deməyə çalışır və çox gülürdük.
Oxumamışdan öncə içində necə bu qədər böyük bir dünya gizlətdiyinin fərqində olmadığım o kitab... Ən sakit, səssiz olan bir insanın belə nə qədər qarmaşıq olduğunu anladığım. Bəlkə də elə deyil? Bəlkə də ən bəsit varlıqlarıq? Kim bilir?! Ulduzlara, kainata baxdıqda kiçik bir zərrə, özlüyümüzdə isə böyük bir dünyayıq...
