Şems de Mevlana da birbirlerinin içinde ki Yaradan’ı görmüştü. Onlarınki insani bir yakınlık değildi, olamazdı. Birbirlerinin yüzünde Yaradan’ı görmekti. Ruhani bir yakınlık, içsel bir dostluktu. Dünyevi hiçbir izahatla dile getirilmezdi. Bu dostluğu, Yaradanın gözüyle bakanlar aşk, insan gözüyle bakanlarda mübalağa görürler.