Dünyaya alışamadım.
Kuru güller gibi yersiz ve inceydim biraz.
"Yalnızlığına kaç, dostum:
görüyorum ki her yerini zehirli sinekler sokmuş.
Sert ve sağlam bir havanın estiği yere kaç!
Yalnızlığına kaç!
Sen küçük ve acınacak kişilere pek yakın yaşadın.
Onların göze görünmez öclerinden kaç!
Onlar sana karşı öcden başka bir şey değildirler.
Artık el kaldırma onlara!
Saygısızdır onlar,
hem senin yazgın sinek kovmak değildir ki."
Friedrich Nietzsche/ Böyle Buyurdu Zerdüşt
