Nice sevgilerle birleşip sonra ayrılanlar, ne ağza alınmayacak sözler ediyorlar; birbirlerini nasıl küçültüyorlar...
İnsanın doğasında var; delice taptığına, zaman geliyor katlanamıyor. Buna bir şey denemez, yeter ki, sevgi leke bırakmasın ardında.
Pencereden çekildiğimde iki sevgili göz göze, diz dize,
duygu akışlarına yol arıyorlardı. İşimin başına gittim. Yine
içim daralip döndügümde orda olmadiklarni gördüm. Oturduklar yerde poşetler, gazete parçaları uçuşuyordu. Saga sola bira kutulari atilmisti. Görevli onlari toplarken basiyordu ka-layi!
Dedim ya; ne leke, ne kir pas, ne tiksinti... bırakmamalı sevgi, ardında.
Sayfa 13
Evet, hissediyorum, bu konuda yüreğim beni yanıltmaz, o - ah buna hakkım var mı, cenneti bu sözcüklerle anlatabilir miyim?- O beni seviyor!
Beni seviyor! - o beni sevmeye başladığından beri kendi gözümde değerim arttı, kendime tapıyorum!
Acaba bu gerçek aşk duygusu mu, yoksa kibir mi?
Okur Takip Önerileri
- "Biz insanlar güzel günlerin azlığından, kötü günlerin çokluğundan sık sık yakınırız," diye konusmaya başladım, "bana kalırsa bu doğru bir bakış açısı değil. Tanrı nın bize hergün sunduğu güzel şeylerin tadını çıkaracak kadar kalbimizin kapıları açık olsa, başımıza gelen kötü şeylere katlanacak gücümüz olur."
Handan, hamamdan geçtik,
Günışığındaki hissemize razıydık;
Saadetinden geçtik.
Ümidine razıydık:
Hiçbirini bulamadık;
Kendimize hüzünler icadettik,
Avunamadık;
Yoksa biz...
Bu dünyadan değil miydik?
Tanrı varsa insan aklının sınırları olduğunuda bilir. Yoksulluğu, haksızlığı , açgözlülüğü, yapayanlizliģi, bütün bu karmaşayı o yaratmadı mi? Mutlaka çok iyi niyetlerle girmiştir bu işe, ama sonuçlar bir felaket. Tanrı varsa bu dünyayı erkenden terk etmeyi seçen yaratıklara karşı cömert davranacaktır, hatta bizi burada vakit harcamaya zorladığı için özür bile dileyebilir.
İkna edilebilir olmak, bir tür güvensizliktir .
Daha çok sevilmek, sayılamak, huzur ortamında yaşamak, çatışmadan uzak kalmak uğruna gözden çıkardığınız sınırlarınız hapishanenize dönüşür.
Sizinle hiç ilgisi olmayan bir konuya çözüm ortaklığı etme çabanız, sizi düşünceli ve ıyi bir insan yapmaz. Tam tersine arkadaşına karşı asli vazifesini yerine getirmekten bile çekinen bir bencil olduğunuz algısı doğar.