Hepimiz -onu tanıyan herkes- pisliğimizi ona silerek temizlendikten sonra çok erdemli hissettik kendimizi.Onun çirkinliğinin üstüne bindiğimizde hepimiz çok güzeldik.Sadeliği bizi süsledi, suçu günahlarımızdan arındırdı, çektiği acı sağlıkla ışıldamamızı sağladı, acayipliği sayesinde mizah anlayışımız var zannettik.Onun konuşamaması kendimizi dilbaz sanmamızı sağladı.Yoksulluğu bizi bonkör kıldı.Karabasanları bile -kendi kabuslarımızı bastırmakta- kullandık.O da bize izin verdi, böylelikle onu hor görmemizi hak etti...
Siyah bir kız çocuğu, beyaz bir kız çocuğunun mavi gözlerine sahip olmayı arzular ve arzusunun özündeki dehşet ancak arzuyu gerçekleştiren kötülükle aşılır.