Hatice..iqra
@HaticeKrk7
Okumayı,yazmayı,düşünmeyi,öğrenmeyi çok seven,3 evladın emanetçisi bir anne...
Önlisans
289 okur puanı
Haziran 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Tüm zorluklarına rağmen hayat güzel ve yaşamaya değer 🌷🌷🌷
"Başkalarını anlamak bilgelik, kendini anlamaksa aydınlanmaktır." Lao Tzu
Okur Takip Önerileri
Hüzünlenmeyen kişi aldırmaz kişidir.
Hiç bir şey yapamayan en azından hüzünlenmelidir;
çünkü hüzün insanı diri ve ayık tutar.
Elinden, dilinden bir şey gelmediğinde, hüzünlen;
çünkü hüzün, yüreğin kavrulmasıdır;
kavrulan yüreği Allah sever;
bu nedenle hüzün, duadır. 
İhsan Fazlıoğlu
400 syf.
8/10 puan verdi
·
Beğendi
·
41 günde okudu
Naci el Ali, Selahattin gibi siyasi veya askeri bir lider değildi. Düşmanlarımıza galip gelip, Filistin'i özgür kılacağımız savaşta bize komutanlık yapmayı beklemiyordu. Ama çizimleri bizi anlatıyordu. Duygularımı ve bana ağır gelen bana acı veren şeylerin yanında gerçekleşmesini arzuladığım şeyleri keifetmemi sağlıyordu.
Naci el Ali'nin resimleri bizi kendimizle tanıştırdı.
Sayfa 297 - KetebeKitabı okudu
Hanzala'nın babası koca ayaklı çiftçi, çıplak ayaklı, her zaman kahırlıydı,bana babamı ve abilerimi hatırlatırdı. Çünkü her zaman kahır içinde olduklarını bilirdim.
Sayfa 296 - KetebeKitabı okudu
Kan ve gözyaşı akmayan gerçek bayramlara ulaşma duasıyla hayırlı bayramlarımız olsun inşallah
"Hanzala, ismi, cismi, duruşu çok net. Seyreden küçük bir oğlan çocuğu. Düşmanları da belli: Kısa, şişman, çirkin, dünyayı canları nasıl isterse öyle idare eden adamlar. Sebep oldukları yıkım da çok net."
Sayfa 291 - KetebeKitabı okudu
Hanzala 10 yaşında bir oğlan çocuğuydu. Yalın ayak, elbiseleri yamalı, saçları dağınık.
Sayfa 290 - KetebeKitabı okudu
Naci el Ali kendisiyle yapılan bir gazete röportajında, Hanzala karakterini Aynu'l Helva mülteci kampından ayrılıp gazetede çalışmak için gittiği Kuveyt'e taşındıktan sonra ruhunu koruyabilmek için yarattığını söylüyordu.
Sayfa 289 - KetebeKitabı okudu
Ben uzaklarda arıyorum ama basit apaçık olan şey gözlerimin önünde. İki elimle ince ipinden tutup başımdan geçirdim. Anahtar artık boynumda asılıydı. Ona dokunup yeniden düşündüm... Elbisemin içine soktum. Anneminki gibi anahtar benim de boynumda asılı kalacak. Uyanıkken ve uyurken. Banyodayken bile çıkarmayacaktım.
Sayfa 85 - KetebeKitabı okudu
Amcamı hüzünle ellerini birbirine vurarken hatırlıyorum. Öfkeliydi ama heyecanı ve tedirginliği öfkesinden daha büyüktü. Hiçbir şey anlamadığını tekrarlayıp duruyordu.
"Arap kralları ve liderleri, merhamet etmedikleri gibi Allah'ın merhametine de yol bırakmıyor! Halkı neden topraklarından uzak yerlere naklediyorlar ki, nasılsa eninde sonunda yurtlarına dönmeyecekler mi? "
Sayfa 83 - KetebeKitabı okudu