Giderek sevgisizleşen çevremize, duyguların "fast food" mutfağından çıkışına bakıyorum. Her konuda acelemiz var. Öylesine acelemiz var ki yaşamaya zaman kalmıyor. Gülüşlerimiz de beklentilerimiz de bir örnek. İnsan olmaya, "Her şey bir insanı sevmekle başlar." sözünü anımsamaya ayıracak bir saniyemiz bile yok. Ya da Gülten Akın'ın dediği gibi "Ah kimselerin vakti yok, durup ince şeyleri anlamaya!"