Hatice Das
@Hatice_Das
"Cahil kimsenin yanında kitap gibi sessiz ol."
BŞEÜ/IV
665 okur puanı
Nisan 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bildiği tek hayat olan huzurlu yalnızlık yoktu artık. Burada havanın kendisi bile canlı gibi nefes alıp veriyordu. Dur durak bilmeksizin uğulduyor, vızıldıyor, homurduyordu.
Bu kadar acı hep bundan değil mi? İnsan zayıf, insan zavallı... Bir türlü kendini yenemiyor. Bir türlü huylarından vazgeçemiyor. Ben de kendimi gönlüme söz geçirir sanırdım, heyhat!
Benim için ağladığın yetmedi mi? Döktüğün yaşlar yüzünde yer etmiş!
Okur Takip Önerileri
"Sanki ömrümde gördüğüm, duyduğum, okuduğum, düşündüğüm ne kadar güzel şey varsa hepsi bir yere toplanmış, sonra da bir insan çehresi olup karşıma gelmişti."
Ben yüreğimi ortaya koyabilirim. Ancak içimdeki sırrı sen görebilir misin, bilmem!
Üzerinde kırk milyon can var. Uğrunda isteyerek can verecek kırk kişiye sahip değil.
Seviyorum, sevmekten kendimi bir türlü alamıyorum. O da beni seviyor. Sevdiği mektubunda yazılı... Kendi el yazısıyla üstelik... Elbette gerçektir... Hayır! Allah o kadar güzel bir vücudun içinde hainlik saklamaz ya! (iyice düşünür) Kim bilir? En güzel çiçeklerin arasında yılan da bulunuyor.
Ya Rabbi! Ya Rabbi! İnsanın yüzü gibi gönlünü meydanda yaratsaydın ne olurdu?
Bu dünya bomboş ve maddi çıkarların olduğu bir dünyaydı.
Başkasına dayanmak, tek başına durmaktan her zaman daha kolaydır.
Dünyaya egemen olan kanunu iyi biliyordu: zayıflar ezilir, güçlülere itaat edilirdi.
... tecrübeyi oluşturan öğrenme, yaşama ve uygulama ihtiyacıydı.