Hatice Gümüştekin
@Haticegumustekin
Ben bir samanyolu bedevisiyim artık.
RTEÜ
144 okur puanı
Mayıs 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
"Asla beraber olamayacağız,
aynı evi, aynı teni paylaşmayacağız,
aynı masada oturmayacağız,
hatta aynı şehirde bile oturmayacağız.."
Sayfa 314Kitabı okudu
101 syf.
·
Puan vermedi
Hatice Gümüştekin tekrar paylaştı.
Şunu asla unutma. Bir kızın, şu hayatta ne alırsa alsın, aklı hep almadığında kalacaktır, sen de dâhil.
Okur Takip Önerileri
Unutmak için verdiğim bunca çabadan
geçtiğim bunca yıldan sonra
tam unutmaya alıştırmışken kendimi
artık unutmak istemediğimi fark ettim.
( Artık unutmak istemiyorum!)
Sayfa 121Kitabı okudu
İnsan ölüyorsa acıdan ölür bir gün,
kendine bir daha uğrayamadığından,
koyduğu yerde duramayışındandır hayatın
hatanın dönüşsüz oluşundandır.
Hiçbir aşk sürmez sonsuza değin,
bütünlüğünü yitirişinden ölür bir mum
ve insan kanatlarından
ayrılır bir gün.
Sayfa 106Kitabı okudu
Bense "hâlâ duymaktayım soluğunu bir de hançer gibi sapladığın o sözcüğü."
Sayfa 99Kitabı okudu
Sevgilim seni bilmemenin kederli gölgesi altındayım.
Sayfa 70Kitabı okudu
İnanmak istesem de
senin gidişin yalandır bende.
Sayfa 65Kitabı okudu
Nasıl inanırım, o;
olmak istemiş de olmamış
bir yarım nefes gibi şuramda.
Sayfa 65Kitabı okudu
Ayrılık
Kalbim alış artık, kır
kendini kendi duvarında
sesini kendi duvarına haykır.
Sayfa 52Kitabı okudu
Yokluğunun sebebini anlatamadım kendime,
yokluğun ne vakittir karlı bir tepe gibi içimde.
Sayfa 46Kitabı okudu
Ağaç anlatabilir kendini yağmura,
hiç değilse fısıldayabilir — bunu biliyorum.
Kuş nasıl tarif edecek; konsa yeryüzünde av,
uçsa bir ömür boynunda vebal.
Ve kimim ben, düşe kalka dolaşan
yorgun ruh, dolaşık gönül, som gurur?
Sayfa 45Kitabı okudu
Toprak gibi ikiye ayrıldığımı gördüğümde
yerin dibine geçmeyi diledim.
Sayfa 43Kitabı okudu
İnsan kadife bir hatıradan başka nedir ki? Geçmiş: üstümüzü her gece onunla örttüğümüz... uykuların derininde kor yankılarına düşer gibi olduğumuz ve sonra unuttuğumuz. Dağın doruğu ile dağın derini arasındaki mesafeden başka nedir ki insan: derininde kor tutmuş haller, doruğunda ıssızlık bilgisi...
Güne ait sesler çoğaldığında hatıranın kendisi de kokusu da bilgisi de silikleşecek...
Ve, insan sabahın nemi kadar sessiz olmayı isteyecek.
Sayfa 35Kitabı okudu
Yokluk ateşiyle tutunduk varlığa
çatladık, kırıldık,
ağrıdık.
Sayfa 26Kitabı okudu