''Miracın hışırtısı, ruhumuzun kulaklarında olmalıdır daima..
Ve iç gözümüz; Burak’ın izinde.
Alev alev yanan ruh, Refref’in kanatlarıyla aşmalıdır kanatsızlık bölgelerini...
Aşk uçuşu..
Miraç budur!''
Eskiden okuduğum kitaplarda altını çizdiğim bazı cümleler sonradan çok sıradan gelebiliyor belki o anın büyüsüyle güzel geliyor ya da o gün daha güzeliyle karşılaşmadığım için... Sanırım bazı şeyler zamanla değerini kaybediyor bazılarının ise yeri hiç değişmiyor.