Ölüm gibi ağır ve dramatik bir tema ancak bu kadar naif ve didaktik anlatılabilir. Bu kitabı okurken güldüğüm de çok oldu hüzünlendiğim de. Yaşama ayak uydurabilmek biraz da onu yorumlama biçimimize bağlı galiba.Baş karakter Edward Bloom’un yorumunu sevdim ben;) Devler, periler, cadılar... Her zaman anlatacak bir hikayesi var. Sonlar, vedalar da aslında yeni bir hikayenin başlangıcı ona göre.
Kurgusu biraz değişse de film versiyonunu da izleminizi tavsiye ederim.Hayatı çok da ciddiye almayan bir baba yaşadığı olayları fantastik öğelerle zenginleştirerek oğluna bir hikaye gibi anlatır, oğul büyüdükçe hikayeler çekiciliğini yitirir ve babasının gerçekliğini sorgulamaya başlar. Ancak baba ölüm döşeğindeyken babasının hayata bakışını anlar.
