Çocukken mısır tarlalarının önünde geçerken güneşin batışını mısır dallarının içinde seyretmeyi çok severdim. O atmosfer ve hissettirdikleri çok büyüleyiciydi.
Sıradan bir kalbe ve zihne sahip olmayı çok isterdim. Çok düşünmemeyi hatta düşünmemeyi, acı duymamayı, sorumlu hissetmemeyi, empati yapmamayı çok isterdim. Keşke düz insan olup kafamı yastığa koyduğum an uyuyabilseydim.