Sevgi aydın
@Hayalhanim
Öğrenci
Üniversite
9 okur puanı
Nisan 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Birhan Keskin
youtu.be/ozDxYLzrh9M
Her kezim ben
küle ne öğretebilirse hayat, ancak
Onu öğretti bana da
(Ama..)
Okur Takip Önerileri
Bana gururlu şeyle söyle,
Mutlu hikayeler,
Huzurlu güzellikler,
Umudu anlat,
İnancı..
-ferüğ ferruhzad-
Mayıs gibiyim bugünlerde
Bir yanım güneşe dönük
Bir yanım soğuk alabildiğine...
Kararsız havalar gibi
Ha yağdı ha yağacak gözbebeklerim
Bir bulut ağlıyor derinlerimde...
Mayıs gibiyim dedim ya
Başımda bir sevda sarhoşluğu
Bekliyor Haziranı ömrüm.......
İnan Durak Taş
Kar❄
youtu.be/gJEJ7nBnpVg
Cemal süreya, Ahmet muhip Dıranas'ın 'Kar' adli şiirini okuyor ve ortaya böyle bir güzellik çıkıyor." Allah aşkına, gök, deniz aşkına; yağsın kar üstümüze buram buram..."
Sevgi aydın tekrar paylaştı.
Sevdiren de o, alıp duvarlara çarpıtan da, simsiyah iz bıraktırıp boynu bükük yürüme gücü verende o, vedalaştıran da o, selamlastirip kaderi yeniden yazan da o, üzülerek yokluğunu hissede hissede yarınlara uyandıran da o, minnetlerimizi kendi irademizle belirlediğimizi zannettiren de o, bilmeliyiz ki zalimin dergahında irademizin alamayacağı
Hikaye bu ya; dal, yaprağına veda etmiş bir gün . Yaprak da kendini bırakmış yapacak bir şey kalmayınca, düşmüş yere. Öyle hemen düşmemiş, yavaş yavaş düşmüş, döne döne düşmüş. Düşerken seyretmiş son kez ağacını, dalını, gülünü. Gözlerinin içini onunla doldurmuş. Tek tesellisi varmış ama yaprağın, tek bir tesellisi; hani nereye düşebilirdi ki o gül ağacının altından başka? En azından altında olurum, yanında olurum kokusunu içime çeker,gülüşünü seyrederim diye düşünmüş. Sonradan aklına gelmiş, her zaman olduğu gibi hep sonradan; ya rüzgar çıkarsa, savurursa onu gülünden diye? Akla gelen başa mi gelir her zaman? Bu hikâyede gelmiş. Çok geçmeden bir fırtına çıkmış ve savrulmuşlar. Şimdi yaprak dalından uzaklarda bir yerde kurumakta. Dal, yeni yapraklara gebe. Artık bir daha ne o yaprak eski yapraktır, ne de dal, eskisi gibidir. Fırtınaya tutulmak, ona izin vermek, ruhları da savurur der eski bir şair. Kavuşmak mahşere mi kalır türküdeki gibi? Kimbilir...