Şairin de dediği gibi;
“Saçlarım beyazlıyor artık,
her şeyi uzun uzun anlatamam.”
Ve sonrasında..
Yorulmadan, zorlamadan, ittirmeden; güneşli günlere ulaşmak dileği ile..
Reader Follow Recommendations
Umarım birgün anlarsın.
Gereksiz, içi boş telaşlarının hayatına mâl olduğunu ve mâl olan hayatındaki o anların tekrarı olmayacağını.
Biraz uzaktan baksam, dursam.. öylece akıp giden güzellikler olsa tebessüm etsem, müdahale etmesem aksa akma eylemi devam etse gülsem. İttirmesem, hadi demesem.
Hayat öylece aksa beni savursa.. çiçek bahçelerinden geçsem.
Sussam, söylemesem. Gerek de kalmasa hiçbir söyleme..
Ben pırıl pırıl bir gemiydim eskiden.
İnanırdım saadetli yolculuklara.
Çığlık çığlığa suskunluklar biriktiriyoruz, en keskin virajlarda..
Hayata anlam yüklerken sınandığımız, gereksiz atfedilen gerçekler peki.
İnsan anlatır anlatır anlatır, sonra bir gün susar , devamlılığı süregelen bir susuştur bu.
Konuşurken kıymet bilin.
Bazen hayat,
Yürüyüp de varamıyor,
Koşuyor da yetişemiyor gibi..
Önemli mevzulara boş
Boş işlere mühim izlenimi verirken
Heba edilen yaşlar, harcanan hayaller ve elde kalan heyecanını yitiren o zamanlar..
Uyku girmez gecelerim var benim, sabah olmayı bilmez zifirilerim..
Özge Bilge
Olmayan Yanım
Küçük harfleriyle başlamıştı yaşamaya, ufak adımlarıyla; sakindi etraf, ıssızdı sokaklar. Işıltılı gözleriyle, puslu bir bakış atıyordu etrafa; en masum hali ile bir anlam arıyordu etraftaki koşuşturmacalara.
Zaman geçti sonra…
Mevsim hazan oldu, mevsim bahar. İlkbaharı da yaşamıştı yorgun bedeni, sonbaharı da ama şimdi; yeryüzünde mevsimler değişse de o hep kışı yaşıyordu. Hoyrat geçiyordu kışlar.
Issız sokaklarında adım adım yalnızlığı kuşanıyordu üstüne. İnsanlar gelip geçiyordu ömründen ama hiçbir durakta bekleyen ol(a)mıyordu onlara…
-Özge Bilge
Sayfa 177Kitabı okudu
Beni güzel hatırla,
Bunlar son satırlar..
Farzet ki bir rüyaydım esip geçtim hayatından
Ya da bir yağmur sel oldum sokağında
Sonra toprak çekti suyu kaybolup gittim.
Belki de bir rüyaydım
Senin için..
Uyandın ve ben bittim..
