İnsan, köklerine ihanet etmiş bir hayvandır.
Sanki yüreğim boş bir kafes..
İçimdeki şakıyan kuş uzaklara uçmuştu.
Reader Follow Recommendations
Umrumda olan şeyler her geçen gün azalıyor.
Şimdi ben gidiyorum. Fakat ne zaman çağırırsan gelirim.
Bugün de geçti işte... Ve bütün günlerim hep böyle geçecek, sonra ne olacak sanki!.
Hayat ancak bir kere oynanan bir kumardır, ben onu kaybettim.
Dünyada bana hiçbir şey, tabiattan melül bir insanın zorla gülmeye çalışması kadar acı gelmemiştir.
İnsanlara olduklarından başka gözlerle bakmakta ısrar edişime içerliyordum.
Bir ümidim yok. Bu sondu. Artık hiç bir şeyin değişmesine imkan yok, lüzum da yok..
Şehir benim tahammül edemeyeceğim kadar hayasız ve karmakarışık olmuştu.
İnsanlara ne kadar çok muhtaç olursam onlardan kaçmak ihtiyacım da o kadar artıyordu.
Kötü insanlar değiliz ama her türlü kötülük beklenir bizden.
Şahsen insanları mahkum etmektense, anlamak beni daha mutlu kılar.
Bir insan için bütün yaşamınızı bir kenara itiyorsunuz, o ise kayıtsızca elinin tersiyle kovduğu bir sinekten daha fazla değer vermiyor size.
bir gece sabaha karşı
en kilitli kapılarım açılacak
yalnızlığımdan çıkıp gideceğim
ne sensiz kalırsam korkusu
ne kitaplarda okuyup altını çizdiklerim
ne alkol tutabilecek beni
ne ölüm telâşı
Neden kendi içimize kapanıp kalamıyoruz?
Gözyaşları ancak yalnızlıkta sıcaktır.
Yanlış bir hayalin şehrinde kaldım,
Sevdiği ben değilim, anlatamam...
Besbelli
Bu gece yıldızlar görünmeyecek
Unutmak, her şeyi unutmak, sonra uyuyup yeni baştan başlamak istiyordu.
Hasret yerinde kalır ve biz çekip gideriz.
Yaşam benim için bir işkence ama ondan vazgeçemem. Ne neden yaşadığımı biliyorum, ne de neden yaşamaktan vazgeçemediğimi