En yakının dahi seni anlamıyor. İnsanlar seni anlamadıkça tartışmayı değil de içine kapanmayı,yalnız kalmayı daha çok seversin. Bundandır yorgunluğumuz. Belki de yorgun olmayı biz seçiyoruz, ne dersiniz?
Bir huyum var ve hiç mi hiç sevmiyorum! Kafama her şeyi ama her şeyi takıyorum. Üzerinde düşünüp kafamda kuruyorum. Yoruldum artık bu huyumdan. Yoruldum... Diğer insanlar nasıl takmaz ki anlayamıyorum! Bazı geceler ölüyorum sanki...