Kendini zayıf ve güçsüz hissetti Tarık, savunmasız hissetti. Bir felaketin eşiğinde her şeyden habersiz, güle oynaya geziniyormuş gibi. Çünkü o anda, Delice ona bir öğüt fısıldar gibiydi. Arkasında ne saklandığını bilmediğin kapıları açmamalısın, diyordu.
Sayfa 114Kitabı okudu
Sanki o anda, hayal ürünü olan her şey hayat bulmaya bir adım daha yakınmış gibi, sanki anlatılan tüm o hortlak hikâyeleri, üç harfliler, iyi saatte olsunlar, falancalar, filancalar, daha bir inanılır, daha bir gerçek gibiydi. En akla sığmaz olanları, gündüz vakti dinlendiğinde gülünüp geçilenleri bile. Hayalle gerçek arasındaki sınırın bulandığı bu ıssız, yarı karanlıkta sanki her şey daha bir mümkündü.
Sayfa 134Kitabı okudu
Hava birden serinlemişti sanki. Etrafta kimsecikler yoktu. Çıt çıkmıyordu sokakta. Gecenin tenhalığında büyülü ve biraz ürkütücü, âdeta tekinsiz görünüyordu köy.
Sayfa 114Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Yolun ortasında yürümeyi kesti ve öylece durdu. Derin bir nefes alıp etrafına bakındı. Ve bir an için, Delice ona bambaşka bir yüzünü gösterdi sanki. Yosun tutmuş ahşap direkler üzerindeki sokak lambaları, geceyi sarı turuncu bir renge boyuyordu, küçük sinek bulutları uçuşuyordu etraflarında. Ahşap evlerin çekili perdelerinden televizyon ekranlarının soluk gri ışığı sızıyordu.
Sayfa 114Kitabı okudu
Tarık, babasının kahvede oturduğu süre boyunca tıpkı diğerleri gibi şiveli konuşmuş olmasını garipsedi ve kendisinin bunu hiç yadırgamayıp, epey geç fark etmiş olmasını da. Ama bu köyde garip olmayan ne vardı ki?
Kahvenin kavga gürültüsünü arkasında bırakarak uzaklaştı. Hızlı adımlarla eve doğru yürümeye başladı. Kafası karmakarışık düşüncelerle doluydu. Köylüler bu kadar önem taşıyan ne yapıyor olabilirdi? Ne saklıyorlardı?
Bu köyün olayı neydi hakikaten?
Sayfa 113Kitabı okudu