Birilerine ihtiyaç duyma hissinden yahut sevilme, değer görme isteğinden ne zaman vazgeçecektik?
Ama anlamıyorsunuz. Biz çok, çok küçükken terk edildik. Biz henüz bir şeyleri öğrenemeden nefretle baş etmek zorunda kaldık, biz bunları atlatamadık. O yüzden birileri karşıma geçip artık büyüdün, baba sevgisine ya da anne sevgisine ihtiyacın yok dediğinde bir yaprağın havada duruşu gibi duruluyorum. İhtiyacım var, hem de çok var.
Anlamıyorsun, bak, burada çok derin bir kesik var. Orası çok acıyor, kanamıyormuş gibi görünüyor ama yemin ederim bazı geceler yastığımı mahvediyor. Bazı geceler hiç son bulmuyor. Bazı geceler çığlıklarla uyanıp kendime sarılıyor ve sabah olması için yalvarıyorum. Bazı geceler geçmişimin yanında taşıdığı pişmanlıklarıma dönüp bakıyor ve keşkelerle başlayan cümlelerin kölesi oluyorum.
Anlamıyorsunuz. Bazı geceler ölmek için yalvardığımı bilmiyorsunuz ve bu acıtıyor. Ölmek için dua etmek çok acıtıyor, anlıyor musunuz?
Hayır, anlamıyorsunuz.
Kimse anlamayacak.
30 Ağustos Zafer Bayramımız kutlu olsun.
Bu dünyanın gördüğü en büyük lidere çok şey borçluyuz.