Mehmet Uzun
Hakksızlıklara boyun eymeyev ve bir gökkuşağı sevdasıyla yaşayan, dil protezine uymayanlardandır.
Romanında tüm genel görüşleri vardır. Duygularını, edebiyata nasıl atıldığı, arkadaşlıkların ve edebiyatı, kötü edebiyat örnekleri vererek yazdıkları vardır. Şiirin özelliklerde Eklöf şiirlerine olan tutkular çok vardır. Küçüklüğünden beri yaşadığı kültür sürgününü ve gittiği isveçte yaşadığı hadisleri anlatılmaktadır. Cezaevindeki yaşamı, dil öğrenimi beni çok etkiledi ve büyük arkadaşlarının yas dolu ölümleri özellikle. Ama Uzun hiçbir zaman pes etmedi ve onların adını yaşattı, onların amacı, çiçek açan bir dalı oldu. Adaletin, ırkçılığın karşısında olanları kınıyorum ve söylüyorum :"Adaletten yoksun hiçbir toplumumun var olan geleceğide, geçmişide hep palavradır, aşağılıktır.".
