Hafize Aktaş
@Hfz_aktas
Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür
ve bir orman gibi kardeşçesine!
Iktisat/kamu
Ankara
ankara, 23 Nisan
153 okur puanı
Nisan 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
"Zaman zaman kendimi derin bir yarığın boşluğuna benim için çok değerli bir mesaj haykırmışım ve kimse beni duymamış gibi hissediyorum."
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitap okudu
168 syf.
·
Puan vermedi
·
7 günde okudu
Okur Takip Önerileri
"Almam," dedim, "daha bir hayat önceymiş gibi gelse de az önce aldım, ısırdım uzattığın elmayı ve başka birine dönüştüm kendimi arayan. Sonra baktım ki, ilk değil bu, benden bin tane var her biri bir an içinde kâh yaşayan kâh gülen kah çile çeken, biri kör, diğeri meczup, bir diğeri saf ve öteki yeni.
Şimdi kim bilir nereye çekecek, hangi derde götürecek aşk dediğin şey beni...”
''Belki de sana düşen, bulmak değil,
aramaktır...''
"Belki de bulamayacaksam, ne diye o kadar kürek çekeyim?"
"Belki de sana düşen, bulmak değil, aramaktır..."
"Neyi aramak?"
"Bulamayacağın şeyi."
"Bulamayacaksam niye arayayım?"
"Bulamamayı bulmak için."
"Bulamamayı bulmak için aramama ne gerek var, aramasam zaten bulamamış olurum."
"Bulamayacağın şeyi ararken bulacağın şey belki de aramanın faziletidir"
"Aklın ötesine geçtim sanarsın ki,
Orası kalbin berisidir
O gitmeden insanın başından
Nasıl kalbine döneceksin..."
Size mavi gezegen ve dünya diye tanıtıyorlar. Ne diyecekler, düşünebilmekle övünen iki ayaklı beyinsiz kan dökücülerin rehabilitesi için inşa edilmiş büyükçe bir akıl hastanesi mi diyecekler… öyle deseler kaçmaya çalışırsınız. Dünya diyorlar. İnanıyorsunuz.
onlar...
Nereden, kimden başlayacağım ve onca işe yaramayan insanı nereye sığdıracağım ve nasıl bir yöntem izleyeceğim?
Bunları düşünüyorum şimdi. Kolay değil, acele edemem.
Çoğu zaman...
Benim bir türlü alışamadığım şey, kalbimin bu denli acıyor olmasıydı.
Zaten kendimi de bu sebeple kendi içime gömüyordum. Kendi içine gömülmek güvenliydi. Dışarısı ise, acıyı katmerleyen
unsurlarla doluydu.
Eğer canlılar aksi yönde çabalamazlarsa, eninde sonunda çevreleriyle kaynaşarak artık
bağımsız varlıklar olma durumlarını kaybederler. Öldüklerinde olan şey de budur.