Hasibe v
@Hhhv
4 okur puanı
Ocak 2024 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Her gün bana aynı yalanı söylediler.Dediler ki sevdiğin ölünce kalbinde kırk mum yanar, her gün biri söner. Kırkıncı gün hepsi söner, biri bekler. 0 tek mum ebediyen yanar, acıni o tek mum tutar. Ben buna inandım. Hayalimde otuz dokuz mum söndürdüm her gece üfleyerek, içimdeki cılız nefeslerle. Göğsümdeki sizı hafifler, kalbim tekrar toplanır, ciğerime derin bir nefes girer diye kirk gün bekledim. Geçtiğimiz kırk gün, bugünü bekledim. Sabah uyandım, kendimi yokladım. Öğlen tekrar baktım. Kırkıncı ikindiyi beklerken kırkikindi yağmurları boşandı gözlerimden. Gecesini bekledim ve de gece yarısını. Hiçbir şey olmadı. Yalanınız batsın dedim. İçimde tek bir mum kalacaktı hani; peki ne , bu yürekteki bin dönümlük orman yangını?
Sayfa 166Kitabı okuyor
Her sey insana yazılyor diye düşündü; ama bazen ulaşmıyor. Bilmediğimiz nedenlerle dolaşıp
duruyor hayatın içinde. Bazen yanından geçiyor insan yazgısının, bazen elinden tutuyor ama bunun kaderi olduğunu
anlamıyor. Tam yakalayacak gibi oluyor ama uçup gidiyor.
Sonra bir gün, hiç hesapta yokken, hiç beklemezken, başka
âlemlerdeki seyrini tamamlyor senin olan şey, çıkıp geliyor
ve seni buluyor
Sayfa 106Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Sevgi, sevdiğin ölünce azalmıyordu. Azalsa zaten adı sevgi olmazdı. Yunus Emre'nin "Ölür
ise ten ölür, canlar ölesi değil" dediği doğruydu.
Sayfa 17Kitabı okuyor
Neşe bulaşıcıdir falan diyorlar. Yalan. Neşe kolonya gibi bir şey. Dökünüyorsun o an ferahlıyorsun. Sonra uçup gidiyor burnundan, elinden, üzerinden, Kasvet öyle değil ama, zamk gibi, bulaşıyor ve dokunan herkese yapışıyor.
Sayfa 123 - Doğan kitapKitabı okudu
Tarih,
kimilerine karşı sevgiyle yaklaşırken, kimilerine karşı
acımasız davranıyordu. Kimilerini birbirinden koparırken,kimilerini birleştiriyordu. Kavuşturuyordu.
Sayfa 576Kitabı okudu
Ama annem yanılıyordu .O zaman değil şimdi yaşlanmıştım. Onu kaybedince,onun tükenmiş,incecik bedenini şu toprağın altına gömünce.Evet o zaman yaşlanmıştım işte. Çünkü anneler ölmeden çocuklar büyümezdi.
Demekki sadece seçimlerimiz değil, rastlantılar da belirliyormuş insanın hayatını...
Oysa uzaklaştığımız her şey yeniden kavuşmamız için bizi bekliyor.Bu elbette bir tercih...Ancak gerçek şu ki ihmal ettiğimiz her şeyin altında kalırız.Bu bir bina içinde geçerli;bir kültür ,dil,doğa,insan için de.Ihmal ettiğimiz her şey birgün mutlaka intikamını alır.
Sayfa 17Kitabı okudu
