İstanbul'da mütareke yıllarında bir avuç insanın milli mücadeleye verdiği destek harika bir şekilde anlatılıyor.Bu desteğin karşısında işgal güçleri ve destekçilerinin baskıları oldukça sert.Kitapta asıl anlatılmak istenen mütareke yıllarında İstanbul'daki toplumsal bölünmedir.Kitaptaki şu sözler İstanbul'daki bir kesimin devleti nasıl işgal güçlerine peşkeş çektiğinin göstergesi niyetindedir.
"Memleketi işgal etmiş düşmanlarla dövüşenleri asla affetmeyen acayip vatanseverlerin elinde olduğumu biliyorum"
Sözleri yalan mı diye gözlerinin içine baktım. Evet,yalan söylüyordu.Pek kolaylıkla...Hatta belli belirsiz alay ederek...Yani ne etiyle ne de ruhuyla zerre kadar yorulmamıştı.Oysa insan kötü bir iş yapmak zorunda kalırsa hiç değilse ruhuyla yorulur.
"Bir pencere dolusu Dünya... Ama pencere dolusu bir Dünya bile ölümlü bir insana bazen elveriyor... Bazen bize bir tek mısra bize nasıl yeterse,işte öyle... "