Hayat ‘ben’le başlıyor ve ‘ben’le nihayet buluyor. Güven, inanç ve imanın bittiği bir noktada ‘dava delisi’ insanlar kayıplara karışıyor ve insanlar bir üst kimlik olarak ‘ben tarikatı’nda buluşuyor.
Sana kötülüğün ancak daha büyük kötülükle giderileceğini söyleyenler kana susamış yalancılardır.
Kötülüğü iyilikle sav.
“Eve dön, şarkıya dön, kalbine dön.”
Herkes kendi yarasıyla meşgul olup kendi özeleştirisini yapabildiğinde, kendi toplumsal bünyesindeki arızaları görebilecek kadar akılbaliğ olduğunda empati zamanı başlamış denektir.
Gerçek mutluluk, yavaş yavaş, azar azar gelir ve bu bizim hayata bakış açımızla, çevremizle, çevremizdekilere karşı davranışımızla doğrudan doğruya ilgili ve orantılıdır.