Ümit KAHVECİ
@Hoffen
Piyanist ama şantör değil
Anadolu Üniversitesi Devlet Konservatuvarı Piyano Anasanat Dalı
24 Mayıs 1991
14 okur puanı
Ocak 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Umut, şimdi hiç görmeyen birine
gökkuşağını anlatmak kadar zor ve imkansız
Hala yalnız mısın?
Sadece özgür
Peki mutsuz?
Sadece alışmış
Peki ya aşık?
Sadece eksik
Peki ya sen?
Hala bekliyor musun?
Beklemek, şimdi hiç duymayan birine
Dünyanın en güzel şarkısını söylemek kadar anlamsız
Peki ya umut?
Umut, şimdi hiç görmeyen birine
gökkuşağını anlatmak kadar zor ve imkansız
Ne güzeldi değil mi yaşadıklarımız ne güzeldi
Artık ne sen ne de ben bulamayız o günleri
Bazen düşünüyorum da bende yanlış bir şeyler vardı galiba diyorum. İkimizde kıymetini bilemedik bir şeylerin
Okur Takip Önerileri
Dark
Tesadüf diye bir şey yoktur. Her yol önceden belirlenmiştir. Her şey, olması gerektiği zaman olur. Doğru zamanda, doğru yerde. Sanki dünya, sayısız iplikle dokunmuş bir halıymış gibi.
Barış Manço
bir sabah elbet güneş de doğacak penceremde
ama bil ki ateşin hâlâ yanacak yüreğimde
gözyaşlarım akıp gidecek; selden öte, selden ziyade
bir canım var, vereceğim; maldan öte, maldan ziyade
sabret, gönül sabret, sakın isyan etme!
bir gün elbet bitecek bu çile, isyan etme!
dört kitaptan başlayalım, istersen gel söze
or'da öyle bir isim var ki kuldan öte, kuldan ziyade
o'nu düşün o'na sığın, o senden öte, benden ziyade
“Gönül sırdır” dermiş eskiler. Olur olmaz herkese gönül açılmaz, verilmez. Çünkü insanoğlu gönül değeri bilmez. Gönül ancak güzel görene, değer bilene, güzel konuşana, güzel saklayana açılır.
Bazen; hayat yorar insanı
Şarkılar yorar
Beklemek yorar
Özlemek yorar
Affetmek yorar
Hoş görmek yorar
Boş vermek bile yorar
Ve insan susar
Her şeye, herkese rağmen
Elinden gelen tek şeyi yapar
Bağıra bağıra susar
Can Yücel
Sen ve ben
Acıdan bir dağız
Sen ve ben
Bu dünyada bir daha hiç karşılaşmayacağız
Ümit Yaşar Oğuzcan
Bir gece başımızı alıp gitsek diyorum
Bir deniz kenarı mı olur
Bir dağ başı mı olur
Kaçsak bu kalabalıktan
Bir yer bulsak kendimize
Düzenli yaşamalardan uzakta
Bir yanımızda şehrin ışıkları
Bir yanımızda kucak dolusu yıldızlar
Orada hiç yemesek hiç uyumasak
Hiç düşünmesek yarını
Sonra unutsak sıkıntısını günlerin
Gecenin karanlığını
Sonra bıraksak kendimizi sevgiye erdemliğe mutluluğa
Her nefes alışta duysak yaşadığımızı
Sonra kaybolsak bu özgürlükte
Bu hazda
Bu derin aydınlıkta
Sonra sabah
Sonra paydos
Sonra kurtuluş
Sonra ölüm
Ev neresidir? Diye sorarsanız, anlaşılmak için savaşmak zorunda olmadığınız yerdir derim
Bir şeyler yapıyorum, yürüyorum, konuşuyorum, yemek yiyorum yani her zaman yaptığım işleri sürdürüyorum ama nasıl anlatsam, bir boşluk duygusu içinde. Sanki içimde derin bir hiçlik var.
Zülfü Livaneli