Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.2
Seren
Seren
@Hosoeka
moonchild, don't cry.
med
j.h.
Türkiye
99 okur puanı
Mart 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bu kitap için başkalarının yorumlarına baktığımda hep depresif, gereksiz yere hüzünlenen bir ergen gördüklerini gördüm.
Ancak durum bu kadar basit değil bence. Olaya bu kadar basit yaklaşılmamalı. Çünkü ben kitapta biraz kendimden, biraz da etrafımdaki insanlardan parçalar gördüm. Çoğumuz hayatının bir bölümünde hissettiğimiz duyguları gördüm.
Mesela size de olmaz mı? Birdenbire her şeyden uzaklaşırsınız, her şey yabancı gelir size. Tüm sevginizi kaybetmişsinizdir. İhtiyacınız olan yalnızca birilerini size biraz kulak vermesidir. Biraz olsun ilgi ve sevgi görmenizdir. Çünkü bilirsiniz ki, tüm insanlar buna ihtiyaç duyar.
Her neyse, her neyse. Bu kısmı fazla uzatmayayım çünkü farklı bir açıdan bakan herkes kitapta geçen karakterin ruh halini biraz olsun anlayabilir.
Yazım dili biraz sıkıyordu yalnızca. Bazı kısımlarda bunu hissettim. Bunun dışında hoşuma gitti. Okumayı düşünen herkese keyifli okumalar :))
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
Nereden başlayacağımı bilemiyorum ama şunu söyleyeyim, kesinlikle Murakami'nin yazım dili çok güzel. Hiçbir şekilde sıkmıyor. Bazı yerlerde olaylar durağanlaşsa dahi okumaktan sıkılmadım.
İkincisi anlatılan kurgu.
Kitapta günümüz gibi bir hayat var aslında ancak bunun yanında olağanüstülükler, gerçek dışı unsurlar da var. Ve kitabın sonuna geldiğinizde anlatılan olaya yani kitaptaki kehanete dair, aklınızda soru işaretleri kalıyor, yani en azından bende öyle oldu.
Bu yüzden, Murakami bunu olaylar gelişirken karakterlerin başından geçenler şeylerle çok güzel tamamlamış diye düşündüm.
Üçüncüsü bir sürü ayrıntı, bir sürü şey saklıydı sanki kitapta. Ayrıca bana kazandırdığı en güzel şeylerden biri de galiba "Arşidük Üçlüsü" oldu çünkü bunu dinlemeyi baya sevdim
Ha ayrıca anladığım kadarıyla Murakami, kitaplarında hep kedi karakteri oluyormuş. Sahilde Kafka'da da vardı bu ve gerçekten kedilerle ilgili güzel bir şeye değinmişti.
Son olarak kitap cidden bir hayli ayrıntı içeriyordu. Bu yüzden şu bağlantıyı buraya bırakıyorum (ayseninkitapkulubu.blogspot.com/2010/09/sahilde...) Çünkü kitabı çok güzel analiz etmiş, ben de yaklaşık olarak 1 saat boyunca bu yazıyı okuyup farkına varmadığmı ayrıntıları gördüm. Bir süre sonra da kitabı yeniden okumayı düşünüyorum :))
Henüz bu kitabı bitirmedim ama kitaba hayran olmak için, daha doğrusu Mustafa İnan'a hayran olmamanız için sonuna kadar gelmenize de gerek yok.
Türk edebiyatında biyografi türü pek ilgi görmese de bu kitabın herkes tarafından okunmaya ihtiyacı var. Özellikle benim gibi henüz öğrencilik yıllarında olanların bu kitabı okuyup bilinçlenmesi lazım.
Gerekse kendimiz, gerekse ülkemiz için bir şeyler ortaya koymamız, bir şeyler feda etmemiz lazım.
Bilimde ve daha birçok dalda gelişme göstermeliyiz. Mustafa İnan'ı örnek almalıyız kendimize.
En azından ben bunları yapmaya çalışacağım. Türk bilim adamı Mustafa İnan'ın hayatını okumaktayken buna kesin olarak karar verdim. Artık neyi istediğimi biliyorum. Kimi örnek alacağımı biliyorum. Size de tavsiye ederim. Teşekkürler Mustafa İnan, teşekkürler bu kitabı kaleme aldığın için Oğuz Atay.
Okur Takip Önerileri
Heyecan arıyorsanız bu seriye başlayabilirsiniz!! Kitabı okurken nefesimi tuttuğum oldu, kıkırdayarak okuduğum oldu, karakterlerle sesli olarak konuştuğum kısımlar bile oldu. Elimden bırakmak istemedim, sürekli olayların devamını merak ederek okudum.
Konusuna gelecek olursak bu bir bilim-kurgu kitabı. Dünya Halkı ve Ay Halkı arasında geçen savaş gibi de denebilir. Serinin 4 kitabı 2 tane de yan kitabı var. Ben ana kitapları bitirdim yan kitaplarına başlayacağım. Size de tavsiye ederim :)))
Rad Bradbury'nin 1993'te yazdığı önsözden bir kısmı iletmek isterim:
"Eğer ögretmenleri, öğrencileri ve aileleri yargılar, onları aynı ölçüde sorumlu tutarsak; eğer ögretmen, öğrenci ve aileleri gerçek bir sınamadan geçirirsek; eğer herkesi niteliklilikten sorumlu tutarsak, eger altıncı yaşlarının sonuna doğru tüm ülkelerdeki bütün çocukların kütüphanelerde yaşayarak hemen hemen ozmos (geçişme) yoluyla öğrenmelerini saglarsak, işte o zaman, uyuşturucu, sokak çeteleri, tecavüz ve cinayet rakamlarımız sıfıra yakalaşacaktır."
Kitabı okuyup da daha çok farkına vardığım şey şuydu. Eğer toplumda herkes farklılıklarını ortaya koyamaz, bilgi birikimini sıfırlar, aptal kutusu dediğimiz TV'lerin boş programlarıyla kafasını doldurursa o toplum bir hiçtir. Bu yüzden öğrenmek, kültürlenmek üzerine kendi milletimizin de daha çok bilinçlenmesi isterim. Verdiğim alıntıda da bunu gördüm. Keyifli okumalar :))
