“... insan yaşayıp gidiyor, ama hemen yanında böyle bir kitabın varlığını, bütün hayatının içine ilmek ilmek işlendiği bir kitabın varlığını bilmiyor.”
"Ben artık büyük müyüm Sultan?"
"Evet... Kocaman bir küçükhanımsın."
"Güzel miyim?"
"Sen... Sen dünyanın en güzel kızısın yavrum."
Birden ürktü. Bu soruların nedeni vardı. Dış dünya kızın üstüne saldırıyordu.
Onu ne zamana kadar koruyabilirlerdi?
Yaşamın çemberi budur kutsal kitaplarda: İnsan topraktan gelir toprağa gider. Arada can denilen, sürgit kanat çırpan bir kuş vardır yalnızca. Kuş düşer, yaşam biter. Benim farkında olduğum, sizin unutmayı yeğlediğiniz yalnızca budur.